Τρίτη 9 Δεκεμβρίου 2008

Παρελθόν

Πώς να μην γράψεις για κάτι τέτοιο, όσο και να βαριέσαι... Κάποιοι ηλίθιοι έδωσαν ευκαιρία σε άλλους ηλίθιους να δείξουν το άθλιο πρόσωπο αυτού του τόπου, για ακόμη μια φορά. Το σύστημα και τα τσιράκια του, χωρισμένοι στα δύο, έχουν παράσταση και πάλι. Και απο γύρω κάθε λογής κομπάρσοι να πέρνουν θέση και αντίθεση, με τον ένα η με τον άλλο, κοκορομαχόντας με ξίφη επιχειρηματα συντηρητισμού και αφελή δήθεν προοδευτισμού. Οι ακραιες αντιθέσεις των παρακμιακών οντοτήτων(ηλίθιοι με εξουσία vs μασκαράδες με ιδέες) έχουν καταφέρει να γίνουν μείζον κοινωνικό ζήτημα. Και αυτό γιατί όλοι οι υπόλοιποι πάσχουν από μια χρόνια απάθεια. Δυστυχώς είμαστε ακόμη στο μακρινό παρελθόν. Ο ενεργός πολίτης του μέλλοντος χρειάζεται ακόμη πολλή δουλειά από την μητέρα εξέλιξη για να φτιαχτεί...

Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Information Validation

 

To γνωστό Information Overload, ως φαινόμενο, είναι χιλιοπαρατηρημένο και χιλιοσχολιασμένο. Το φαινόμενο της εποχής, η υπερβολική δόση πληροφορίας, βασανίζει ένα μεγάλο κομμάτι του ενεργού διαδυκτιακού πλυθησμού, συμπεριλαμβανομένου και μένα:(. Δυστυχώς, η υπερβολική δημιουργία πληροφορίας κάνει την κατανάλωση της και την σωστή απορρόφησή της εξαιρετικά δύσκολη. Προσωπικά, οι καθημερινές πηγές πληροφόρησης μου είναι καμιά 20ρια blogs παντός περιεχομένου, καμιά 10ριά blogs τεχνικού περιεχομένου, 4-5 newsletters στο email μου, 4-5 portal και 2-3 εφημερίδες, Και το αποτέλεσμα, δεν προλαμβαίνω, τα πλείστα μένουν στα αδιάβαστα. Ά ξέχασα να βάλω και καμιά 20ριά βιβλία αδιάβαστα στη βιβλιοθήκη συν συνδρομές σε συμβατικά περιοδικά. Και στο τέλος όλα αυτά να με οδηγούν σε ενοχές τύπου "Άντε, και πάει και αυτό το μήνα το SQL Server magazine στο αρχείο αδιάβαστο. Το επόμενο τεύχος θα το διαβάσω όλο!" .

Όλα αυτά πλέον με οδηγούν στη σκέψη ότι η τέχνη των επόμενων χρόνων θα είναι αυτό που εγώ αποκαλώ Information Validation. Θα είναι πλέον η ικανότητα μέσα από όλη αυτή τη παραγωγή bits και bytes, αναμασημένης πληροφοριάς και κόπιας πολλές φορές, να μην πω σαβούρας τις πλείστες, η εξαγωγή και η διάκριση της χρήσιμης και με αξία πληροφορίας. Ίσως πλέον να πρέπει να γίνουμε εξαιρετικά επιλεκτικοί στο τι διαβάζουμε και πώς. Ίσως πλέον να πρέπει να μειώσουμε τα κοινωνικά δίκτυα στα οποία συμμετέχουμε, να επιλέγουμε ποίοι είναι οι πραγματικοί μας φίλοι και σύνδεσμοι σε αυτά, να συμμετέχουμε εκεί που πράγματι έχουμε κάτι να δώσουμε(ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θα έπρεπε να συμμετέχω στο group AMAN-τα καθάρματα του facebook, αν και τους εκτιμώ αφάνταστα) να διαβάσουμε αυτά που έχουν κάτι να μας πούν. Ίσως το μέλλον να είναι η τέχνη της αναζήτησης, της αξιολόγησης και της κατανόησης της πληροφορίας. Τουλαχιστον εγώ το έχω θέσει ώς προτεραιότητα, πρίν πάθω κανένα buffer overflow... 

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

Το μπάσταρδο

(Διευκρύνιση. Στο πάρακάτω κείμενο η λέξη μπάσταρδος χρησιμοποιείται με την εννοια του νόθου και όχι του εξώγαμου!)

1η του Οκτώμβρη σήμερα! Ημερα ανεξαρησίας της Μεγαλονήσου μας. Και είπα και γώ να γράψω κάτι, να ξιτεμπελιάσω, κατα παράκληση του δόκτωρα.

Δεν είμαι εθνικιστής, δεν ήμουνα ποτέ και δεν θα μπορούσα, από υλικής άποψης πρώτιστα και όχι μόνο ιδεολογικά. Ο παππούς μου ήταν Σλοβάκος, η γιαγιά μου Τσέχα, οι άλλοι δυό ελληνοκύπριοι με βέβαιη ανάμειξη Τουρκικού αίματος στις φλέβες τους. Στο αίμα μου συνυπάρχουν δυό μεγάλες "εθνικές" συγκρούσεις. Ελληνες-Tουρκοι, Τσέχοι-Σλοβάκοι. Τί έθνος θα μπορούσα να δηλώσω εγώ; Για ποία εθνική ανωτερότητα θα μπορούσα να πεθάνω; Εγώ, ένα καθαρόαιμο μπάσταρδο; Ναι, είμαι μπάσταρδο και το χαίρομαι! Θα προκαλούσα οποιοδήποτε "δηθεν" καθαρόαιμο σε οτιδήποτε. To "Πατρίδα μου η Γή" σε μένα παίρνει σάρκα και οστά. Νιώθω σπίτι μου όταν πίνω Slivovitz στις καταπράσινες πεδιάδες της Μοραβίας, τόσο όσο όταν πίνω ρακί στα βουνά του Ψηλορείτη όσο και όταν πίνω Ζιβανία στα Λεύκαρα του Χάρη. Μ αρέσει το χιούμορ και το ταμπεραμέντο των Μοραβών(όχι, δεν είναι καθόλου κρυόκολοι, παρά το κρύο. Πώς μπορείς να είσαι κρύος όταν αντί για νερό, μαζί με τον καφέ πίνεις μπύρα;) όσο και η κουλτούρα του νεοέλληνα αλλά και τσαμπουκάς του νεοκύπριου. Μ αρέσεί όμως και ο ανατολίκος αέρας που πιάνει ξόφαλτσα το πρόσωπό μου, μαζί με τις όμορφες και σαγηνευτικές μυρωδιές που φέρνει μαζί του.

Κατά τα άλλα σήμερα γιορτάζει το κράτος των μπάσταρδων. Δεν ήμασταν ποτέ καθαροι, λερωθήκαμε από τότε που ήρθε ο Τεύκρος, ο πρώτος εισβολέας, Ελληνας. Ακόμα και σήμερα, πολλοί είμαστε παιδιά ανάμειξης πρώτου βαθμού. Ρωσοκύπροι, Τσεχοκύπριοι Λιβανιοκύπριοι, Τουρκέλληνες, Σριλανκεζοκυπριοι, τα πάντα θα βρείς σε αυτό το τόπο. Η θέση, οι συνθήκες και η ιστορία έκαναν αυτό το μέρος τόπο ανάμειξης. Και γι αυτό γιορτάζω και γω. Αυτό το κράτος είναι το κόκκινο πανί των εθνικιστών. Το μισούν από την μέρα της ίδρυσής του. Μισούν τη σημάια του, το σύνταγμά του, την δομή του. Και αυτό γιατί τους καταργεί, βρέ το μπάσταρδο, είναι βαθιά αντεθνικό, από την σημαία μέχρι τα χαρτονομίσματα και τις ταμπέλες. Γι αυτό προσπάθησαν να το διαλύσουν, με κάθε τρόπο.

Το μίσος είναι βαθύ και όπου μίσος υπάρχει φόβος. Το μίσος προέρχεται από τον φόβο. Και αυτό γιατί η εξέλιξη βοηθάει την ανάμειξη. Την βοηθάει να απομονώσει τα συν και να αφήσει πίσω τα πλήν. Οι καθαρόαιμοι φοβούνται τους ανάμεικτους. Τα bulldogs και τα terriers φοβούνται τα pit bull τα οποία είναι το αποτέλεσμά τους. Πάντα η ανάμειξη είναι αισθητικά και υλικά ανώτερη από την απλότητα. Από το μπόλιασμα των δέντρων, στο blended ουίσκι μέχρι και την ανάμειξη των χρωμάτων στη ζωγραφική. Ακόμη και ο mocha coffee είναι ανώτερος από τον απλό καφέ και την απλή σοκολάτα. Μπασταρδεψτε λοιπον!

Κυριακή 24 Αυγούστου 2008

To Gay or not to Gay

 

Προσωπικά ποτέ δεν είχα τιποτά ιδιαίτερο με τους ομοφυλόφιλους. Βασικά ποτέ δεν με απασχόλησαν και πολύ και ούτε με ενδιαφέρει τι κάνει ο καθένας στις προσωπικές του στιγμές. Ξέρετε, ο καθένας με τα γούστα του! Αλλά, τώρα τελευταία που άρχισα να ακούω κουβέντες για πολιτικά δικαιώματα των ομοφυλόφιλων άρχισα να το σκέφτομαι λιγάκι, να το ψήνω στο μυαλουδάκι μου.

Πολιτικά δικαιώματα! Τί είναι τα πολιτικά δικαιώματα και ποίοι τα έχουν; Ποιές είναι οι προϋποθέσεις για αυτά; Κατά την δική μου, πάντοτε φτωχή και ταπεινή, άποψη, η σχέση πολίτη και πολιτείας είναι σχέση αλληλεπίδρασης, σχέση αμοιβαία. Ο πολίτης προσφέρει στην πολιτεία και η πολιτεία προσφέρει σε αυτόν. Ως εκ τούτου η λογική αυτή επεκτείνεται κατα τον ίδιο τρόπο από τις ατομικές μονάδες στα κοινωνικά σύνολα όπως η οικογένεια και παραπέρα οι διακριτές κοινωνικές ομάδες. Η οικογένεια(με την αυστηρά φυσική της εννοια, την συνεύρεση και συμβίωση ανδρός και γυναικός δια την παραγωγή και ανατροφή τέκνων) για παράδειγμα προσφέρει στην κοινωνία τους δομικούς της λίθους, τα άτομα. Ώς εκ τούτου, η πολιτεία ωφελούμενη από τους καρπούς του συγκεκριμένου θεσμού προνοεί για την ευμάρεια και την επιβίωση του, παρέχοντας του αυτό που ονομάζουμε πολιτική αναγνώριση και περαιτέρω πολιτικά δικαιώματα. Το ίδιο συμβαίνει με τις κοινωνικές ομάδες όπως για παράδειγμα οι εργαζόμενοι ή οι πολύτεκνοι. Η δραστηριότητα τους παράγει οφέλη για την πολιτεία οπόταν αυτή, ώς οφείλει, ανταποκρίνεται αναδαστικά και στηρίζει αναγνωρίζοντας την πολιτική ύπαρξη των συγκεκριμένων ομάδων.

Τώρα ώς προς την συμπαθή ομάδα των gay, ερωτώ. Ποία είναι η κοινωνική και πολιτική τους προσφορά ουτως ώστε να αξιώνουν και να απαιτούν πολιτική αναγνώριση και δικαιώματα; Με ποιά λογική μπορεί να αναγνωριστεί ο γάμος μεταξύ δύο ανδρών και ταυτόχρονα με την ίδια λογική να μην αναγνωρίζεται ο γάμος μεταξύ ανδρός και ...αγελάδος; Εφόσον η πρώτη περίπτωση αφορά καθαρά και μόνο σεξουαλική προτίμηση τότε το ίδιο ισχύει και για την δευτερη. Όπόταν άν οι πρώτοι δικαιούνται να αξιώνουν πολιτικά δικαιώματα τότε μπορούν και οι δεύτεροι. Συνεπώς, εφόσον εγώ παντρευτώ αγελάδα γιατί έτσι γουστάρω( ο κ... και η ψ... αυτά γουστάρουν, τι να κάνω; Ορμόνες είναι αυτες, οι γονείς μου θα καταλάβουν) θα αποκτήσω τα πολιτικά δικαιώματα μιάς οικογένειας. Οπόταν, όταν αποθάνει η αγαπημένη μου Δίτσα (απο το αγελαδίτσα..) τότε θα παίρνω και σύνταξη χηρείας! Και αυτό φυσικά μπορεί να εφαρμοστεί για όλες τις οικογενειακές επιλογές(Όπως λέμε make your own pizza, ... μια οικογένεια απ όλα, ανθρώπους, αγελάδες, κοτες και ξέρω γω). Γι αυτό φίλτατοι gay oταν θα ξαναδιαδηλώσετε υπέρ των πολιτικών σας δικαιωμάτων, θα ρθώ και γώ! Με τις αγελάδες!

Λέτε κάτι να ήξεραν οι τύποι με το cow parade;...

ΥΓ: Αυτό το κείμενο ήταν στα draft αρκετό καιρό και είπα να μήν το αλλάξω. Χρωστάω στον Dr aparadekto μιά τεκμηρίωση γιατι θεωρώ την ομοφυλοφιλία ανωμαλία. Επιφυλάσσομαι!

Κυριακή 13 Ιουλίου 2008

ΧOR vs OR ή αλλιώς η λογική του αποκλεισμού ενάντια στην συνυπαρξη

Έχω γράψει ποτέ πόσο μ αρέσει να συνδέω την πεζή απλή καθημερινότητα με τις βαθύτερες σκέψεις του ανθρώπινου νού, την ποίηση των μαθηματικών και το κάλλος της καθαρής λογικής; Νομίζω ναί, έμμεσα...

Οπόταν, νά ακόμα μιά περίπτωση! Θα σας μιλήσω λίγο για τις λογικές πύλες, για όσους δεν ξέρουν. Λογική πύλη είναι ένα ηλεκτρονικό κατασκεύασμα το οποίο πραγματοποιέι μια λογική πράξη και παράγει μια η περισσότερες εξόδους, έτσι λέει η βικιπάιδεια. Δηλαδή φανταστείτε ένα πραγματάκι με κάποιες εισόδους και κάποιες εξόξους το οποίο ανάλογα με το τι θα βάλεις στην είσοδο θα σου παράξει το ανάλογο στην έξοδο. Σήμερα θα αναφέρουμε δύο λογικές πύλες, την ΟR και την XOR. Ας αρχίσουμε από την OR. H OR έχει δύο εισόδους και μία έξοδο. Παράγει θετικό αποτέλεσμα όταν μία από τις εισόδους είναι θετική ή όταν είναι και οι δύο. Εδώ αρπάξτε την ουσία, οι δύο θετικές εισόδοι μπορούν να συνυπάρξουν και να παράξουν θετικό αποτέλεσμα. Αυτό σε αντίθεση με την ΧΟR. Σε αυτήν για να παραχθεί θετικό αποτέλεσμα πρέπει να υπάρχει μόνο μια θετική είσοδος. Στις δύο καιγεσαι.

Tώρα θα αναρωτιέστε γιατί σας τα λέω όλα αυτά. Αυτά τα είχα στο μυαλό μου από καιρό και είχα στα πλάνα μου να κάνω μια δημοσίευση, αλλά μια πρόσφατη συζήτηση με τον φίλο μου τον Haris με έσπρωξε να τα γράψω επιτέλους. Στην ζωή υπάρχουν και αντικατοπτρίζονται πολλών ειδών λογικές δομές. Παρα ταύτα, η πλειονότητά μας έχει επιλέξει να χρησιμοποποιεί μόνο την XOR. Με άλλα λόγια έχουμε μάθει να αποκλείουμε πράγματα στη ζωή μας και να μένουμε μόνο με ένα. Μια λογική που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω. Γιατί πρέπει πάντα να επιλέγω κάτι και να απορρίπτω τα υπόλοιπα; Γιατί πρέπει να διαλέγω την μάρκα της μπύρας που θα πίνω, τον τύπο του φραπέ μου, την μάρκα των τσιγάρων μου, το είδος της μουσικής μου; Γιατί πάντα οι δήθεν διανοούμενοι μας βάζουν ψευτοδηλίματα όπως facebook η φίλοι, pc η βιβλία, θέατρο η μπουζούκια; Και facebook έχω και φίλους έχω, και pc έχω και βιβλία διαβάζω, και σκέτο φραπέ πίνω και γλυκύ. Η ζωή χωράει πολλά πράγματα, ταυτόχρονα. Η κύρια λογική που επικρατεί σε αυτή είναι η λογική του OR. Η λογική του XOR υπάρχει αλλά είναι η εξαίρεση. Υπάρχει για παράδειγμα στις εκλογές, όπου δεν μπορέις να επιλέξεις δύο αντικρουόμενες πολιτικές ταυτόχρονα η και στο στοίχημα όπου δεν μπορείς να επιλέξεις όλα τα αποτελέσματα μαζί. Η λογική του ΧΟR εφαρμόζεται μόνο σε περιπτώσεις υποχρεωτικής επιλογής. Όμως η ζωή δεν είναι μια υποχρεωτική επιλογή, είναι σύνθεση και συμβίωση, είναι ένας πίνακάς. Ένας πίνακας στον οποίο δεν μπορούμε να αναγκάσουμε τον ζωγράφο να διαλέξει ένα χρώμα μόνο...

Τρίτη 8 Ιουλίου 2008

Bye Bye Bill

Έφυγε και ο Bill. Έπιασε σύνταξη. Άραγε αναρωτήθηκε κανένας πόση σύνταξη θα παίρνει; Τώρα ήρθε η ώρα της κρίσης. Τα στρατόπεδα γνωστά. Από τη μία οι απανταχού πολέμιοι, δεν είναι και λίγοι, θα λένε για ένα μεγάλο απατεώνα που πήρε τα λεφτά του κοσμάκη με δόλιες μεθόδους και ανάρμοστες πρακτικές. Από την άλλη οι λάτρεις μιάς από τις προσωπικότητες που άλλαξαν τον ρού της ιστορίας. Προσωπικά, πάντα είχα μια μάλλον θετική στάση απέναντί σε αυτόν και την Microsoft. Δεν μπορώ να τον κατηγορήσω για ανάρμοστες πρακτικές μιάς και αυτές είναι ενδογενείς του καπιταλισμού. Αν δεν ήταν αυτός, θα ήταν κάποιος άλλος. Από την άλλη όλη αυτή η εχθρική κουλτούρα αναπτύχθηκε κυριώς από τους αντιπάλους του με όχι και τόσο καλές προθέσεις. Κατ εμέ ίσως ο Bill να είναι ο Ρομπέν των Δασών της εποχής μας. Πήρε τα λεφτά από τους μεσαίους, γιατί τα προιόντα της Microsoft τα αγοράζουν οι μεσαίοι και πάνω, και τώρα τα αναδιανέμει στους φτωχούς. Πόσοι άραγε, μή μισητοί θα το έκαναν ή  στη θέση του η θα το κάνουν στην δική τους; Θα το κάνουν και όλοι αυτοί που τον κατηγορούν για μονωπολιακές πρακτικές και αθέμιτο ανταγωνισμό; Για να δούμε... Θα πούν τώρα οι δικηγόροι του διαβόλου ότι κάνει διαφήμιση. Αναρωτιέμαι πόσα έσοδα πρέπει να φέρει μια διαφήμιση ύψους 20+ δισ. για να είναι επικερδής. Αλλά και πάλι η διαφήμιση κτυπάει τους μεσαίους! Και να σκεφτείς, υπάρχουν άνθρωποι που μισούν τον Gates και ψηφίζουν Μπερλουσκόνι. Από εκεί και πέρα οι επιχειρηματικές του αποφάσεις είναι λίγο πολύ σε όλους γνωστές και είναι αυτές που καθόρισαν σε ένα μεγάλο μερος την εξέλιξη στο χώρο των υπολογιστών τα τελευταία χρόνια. Γι αυτό thumbs up για τον Bill και bye bye...

Δευτέρα 7 Ιουλίου 2008

Ξεροκέφαλος...

Ίσως σε κάποια πράγματα να είμαι ξεροκέφαλος. Πολλοί με έχουν πει ακραίο, είρωνα, σταλινικό γουρούνι... Και όλα αυτά γιατί κάποτε μπορεί να νοσταλγώ τον υπαρκό σοσιαλισμό (όχι κατ ανάγκη της ΕΣΣΔ), να μήν με χαλάει να κρεμάσω κανά καπιταλιστικό γουρούνι, να πηγαίνω(πήγαινα μάλλον) και καμιά πορεία του ΠΑΜΕ. Τότε με ανακυρήσσουν ανελεύθερο, δικτάτορα, φασίστα. Ίσως και να είμαι... αλλά φταίω εγώ; Όταν βιώνω γεγονότα όπως αυτά των τελευταίων ημερών μπορώ να συγκρατήσω τα κτηνώδη μου ένστικτα; Πληροφοριακά, την Παρασκευή ένα τσιράκι του αξιότιμου κ. Σιακόλα απέλυσε την μητέρα μου με αφορμή, ακούστε, ότι αντέδρασε ανάρμοστα σε ρατσιστικό σχόλιο. Η πραγματική αιτία ήταν ότι διεκδίκησε συλλογική οργάνωση. Μεσαίωνας! Και μετά μου λέτε θεωρίες(μαλακίες) για ελεύθερη αγορά, ανταγωνισμό και άλλες ομορφιές του καπιταλισμού. Άι στο διάολο λέω και γω, καλοαναθρεμένα παιδάκια των νεόπλουτων.

"Αυτοί που βρίσκονται ψηλά θεωρούνε ταπεινό να μιλάς για το φαί. Ο λόγος; Έχουνε κιόλας φάει..."

έλεγε και ο Μπρέχτ. Πόσο δίκιο είχε...

Οπόταν, συνεχίζοντάς,

Ναι είμαι ξεροκόφαλος! Και σ όποιον αρέσουμε λέει και ο φίλος μου ο Dark Era!

Αλλυλεγύη στους απεργούς του Jumbo,

Μποϊκοτάζ σε Jumbo και Super Home Center

Εμπρός της γής οι κολασμένοι!

Συντροφικά, ο Pak.

Δευτέρα 19 Μαΐου 2008

Αναζητώντας την ... απόδειξη

Πάντα είχα αυτή την βαθύτερη πεποίθηση ότι ο άνθρωπος ασχολείται με την φιλοσοφία μόνο και μόνο για να δικαιολογήσει τα βαθύτερα του αισθήματα και έντσικτα. Για να δώσει άλλοθι στις πράξεις του και να εξυψώσει τις ζωώδεις του ορμές σε ανθρώπινα και πολλές φορές υπεράνθρωπα επίπεδα. Ελάχιστοι ήταν αυτοί που αναζήτησαν την πραγματική αλήθεια, το γιατί είναι έτσι τα πράγματα και όχι πως θα έπρεπε να είναι. Το παράδοξο είναι ότι ενώ η φιλοσοφία πρέπει να σε οδηγεί στη γνώση, το ταξίδι πάντα αρχίζει ανάποδα. Η γνώση θεωρείται δεδομένη και απλά ξεκινά το ταξίδι της απόδειξης της γνώσης. Ο άνθρωπος θεωρεί δεδομένη την πεποίθησή του ότι κάτι Είναι και αρχίζει να αναζητεί τις λογικές εκείνες δομές που θα δώσουν γερά θεμέλια στην ήδη αυταπόδεικτη και δεδομένη αλήθεια. Κλασσικό παράδειγμα μπορεί να θεωρηθεί η πίστη η όχι σε κάποιο θεό. Όλοι έχουν την δική τους δεδομένη άποψη και αλήθεια και απλά ψάχνονται για να αποδείξουν την ορθότητα της επιλογής τους. Η όλη διαδικασία γίνεται για την περισυλλογή επιχειρημάτων και όχι για την αναζήτηση της ίδιας της αλήθειας. Γι αυτό είναι πιό πιθανό στην βιβλιοθήκη κάποιου "άθεου" να βρείς βιβλία του Νίτσε, του Μάρξ η του Δήμου παρά του Παΐσιου και αναλόγως αντίθετη θα είναι η εικόνα στου "θεοσεβούμενου" . Και πολλές φορές αναρωτιέμαι, γιατί το ψάχνετε αφού ήδη ξέρετε;

Τον ίδιο δρόμο ακολούθησαν και οι ίδιοι οι φιλόσοφοι, ακόμη και οι επιστήμονες. Την αναζήτηση όχι της αλήθειας αλλά της απόδειξης. Τακτική που οδήγησε στα μεγαλύτερα κολλήματα της ανθρώπινης ιστορίας. Οι αλχημιστές έφαγαν όλο τον μεσαίωνα να βρούν την συνταγή να φτιάχουν τεχνητό χρυσάφι θεωρώντας ότι αυτή η δυνατότητα είναι δεδομένη. Αν μελετήσει κάποιος τις βιογραφίες μεγάλων επιστημόνων και φιλοσοφων θα διαπιστώσει αυτό το φαινόμενο. Ότι ανάλωσαν την ζωή τους αναζητώντας την απόδειξη. Το άλλοθι της μεγάλης πίστης τους, αυτής της πίστης που τους γέμιζε την ζωή. Κάποιοι τα κατάφεραν γιατί έτυχε η δική τους αλήθεια να συμπίμπτει με την πραγματική. Αλλά οι περισσότεροι απότυχαν... Αυτό όμως που άφησαν πίσω τους είναι το έργο τους. Ένα έγρο που πολλές φορές οδηγεί και άλλους στο ίδιο στραβό μονοπάτι. Γι αυτό και υπάρχουν τόσοι δρόμοι για τόσες διαφορετικές αλήθειες, όλοι βασισμένοι σε πολύ ισχυρά θεμέλια. Παρά το ότι στο τέλος η αλήθεια μπορεί να είναι μόνο.. μία.

Ίσως αυτό να είναι η αρχή των κακών. Η νοοτροπία που σκοτώνει την συζήτηση. Αυτό που τόσο άρχισε να με ενοχλεί στο διαδύκτιο. Αυτή η φλυαρία, η διάθεση επίδειξης εξυπνάδας και γνώσης, γνώσης μυημένης από πεποιθήσεις άλλων. Είναι εκεί που η συζήτηση αρχίζει να γίνεται αγώνας ποδοσφαίρου για το ποίος θα παραθέσει την καλύτερη βιβλιογραφία, το ποιός θα πεί το πιο πειστικό απόφθεγμα.  Και όσο αυτή χάνει το νόημα της τόσο εγώ φεύγω ακόμα πιό μακριά...

Δεν ξέρω ίσως να ήταν καλύτερο να προσπαθούμε να πειστούμε παρά να προσπαθούμε να πείσουμε, ίσως.

Σάββατο 26 Απριλίου 2008

Κύριοι τα κουπόνια σας!

 

Μεγάλο Σάββατο! Οι πιστοί οργιάζουν, βάζουν τα καλά τους! Είναι η μέρα που γίνονται καλοί άνθρωποι, μέχρι αύριο. Και οι αντί-πιστοί στην αντεπίθεση. Είναι η εποχή που τους ευνοεί να αποδείξουν ότι ο θεός δέν υπάρχει, είναι ψέμα. Ότι τα πάντα είναι μια πλεκτάνή, ένα παιχνίδι εξουσίας, μια μυστική συμφωνία κάποιων σοφών. Τους φταίνε όλα, οι παπάδες, οι πιστοί, τα έθιμα και ο θεός, ο μεγάλος τους εχθρός. Και δώστου μίσος και υποκρισία και απ τους δύο. Σε μια εποχή που έπρεπε να κυριαρχεί η αγάπη. Τουλάχιστον για τα υπαρκτά, τους ανθρώπους. Και μετά κάποιοι με λένε εμένα ακραίο και φανατικό. Τί ειρωνεία... Το μεγάλο μου παράπονο από την διαλεκτική. Γιατί πρέπει πάντα να υπομένουμε την αντίθεση; Γιατί να μην περνάμε απευθείας στη σύνθεση;

Από εκεί και πέρα το νέο, συμβολικό, ήρθε από την Αμερική, τες ΗΠΑ. Μοιράζουνε κουπόνια λέει στα σούπερμάρκετ! ΄Ωπας, τί έγινε παλικάρια; Στην μητρόπολη της ελευθερίας; Στην μητέρα του φιλελευθερισμού, κουπόνια; Αυτά δεν τα έκανε μόνο ο ¨κακός¨ Στάλιν; Οι άθεοι κομμουνιστές; Το πετρέλαιο καλπάζει, ο πλανήτης ψήνεται, οι ΗΠΑ απειλούνται με πτώχευση, οι μισθοί μας εξανεμίζονται,  η Κύπρος έχει ξεράνει, τα τρόφιμα έχουν γίνει χρυσάφι αφού χρησιμοποιούνται για να φτιαχτεί πετρέλαιο. Η ανθρωπότητα στο χείλος της καταστροφής, καμιά πενηνταριά χρονάκια μας δίνουν οι επιστήμονες. Και όλα αυτά ούτε 20 χρόνια μετά που άρχισε το νέο μας πείραμα, η ¨Νέα Τάξη¨, η εποχή της ελευθερίας. Το πείραμα που μπροστά του ο υπαρκτός σοσιαλισμός μοιάζει με παιδική ασθένεια. Αυτό που θα μας στείλει στον αγύριστο μία και καλή. Και μετά κάποιοι λένε ότι ο όρος "υπερκατανάλωση" είναι σχετικός και πλασματικός. Ότι οι ανάγκες του ανθρώπου δεν μπορούν να οριστούν. Ότι αυτή είναι η χάρη του καπιταλισμού, η ομορφία του. Ότι τα όρια, οι απαγορεύσεις και οι κανόνες είναι απανθρωπιά, δικτατορία, ολοκληρωτισμός.

Η υποκρισία πραγματικά δεν έχει όριο στις μέρες μας. Η κάθε λογής νομεγκλατούρα του κόσμου, οι δήμιοι της ανθρωπότητας βγήκαν στον δρόμο. Βγήκαν να καταδικάσουν την Κίνα λέει γιατί παραβιάζει τα ανθρώπινα δικαιώματα στο Θιβέτ. Που είσασταν κύριοι όταν οι χώρες σας εισέβαλαν σε ξένα κράτη; Θα κάνετε τα ίδια και για τους Ολυμπιακούς του Λονδίνου; Τουλάχιστον το Θιβέτ είναι μια εσωτερική υπόθεση και δεν είμαστε εκεί για να ξέρουμε, για να πάρουμε σωστή άποψη. Πέστε τουλάχιστον την πραγματική σας έγνοια που δεν είναι τα ανθρώπινα δικαιώματα αλλά η άνοδος της Κίνας και ο κίνδυνος της παγκόσμιας πρωτοκαθεδρίας σας. Άκουγα προχθές τον πρέσβη της Κίνας στο ραδιόφωνο (ναι, του δώθηκε η ευκαιρία να μιλήσει) να απαντάει σε ένα "ειδήμονα" δημοσιογράφο για το Θιβέτ. Του απάντησε με τρείς απλές ερωτήσεις, " ξέρεις άνθρωπέ μου που είναι το Θιβέτ, θα το βρείς στον χάρτη, έχεις πάει για να δείς την πολιτική κατάσταση εκεί;". Δυστυχώς στις μέρες μας, με την χρήση της τεχνολογίας, γίναμε όλοι φιλόσοφοι, ειδικοί και επιστήμονες. Φτιάξαμε όλοι άποψη, πλαστή και ψεύτικη... Είναι η μεγαλύτερη ασθένεια της τεχνολογίας. Ενώ προσφέρει πρόσβαση στην αλήθεια, πολλαπλασιάζει το ψέμα. Και αυτό είναι κακό, γιατί ενώ η αλήθεια είναι πεπερασμένη το ψέμα είναι άπειρο.

Τέλοσπάντον, Αγαπάτε Αλλήλους, το έχει η μέρα! Καλό Πάσχα!

Τετάρτη 26 Μαρτίου 2008

IQ Στρουθοκάμηλου.

Αυτό νιώθω ότι έχω κάθε φορά που ανοίγω την τηλεόραση τον τελευταίο καιρό. Θα βρεθεί κανένας χριστιανός(η οτιδήποτε άλλο φτάνει να καταλάβω ο φτωχός) να μου εξηγήσει τί ζόρι τραβάτε εσείς οι Έλληνες με την Μακεδονία; Γιατί να μην ονομάσουν οι άλλοι την χώρα τους όπως θέλουν; Δεν μπορώ πραγματικά να καταλάβω... Ούτε εδάφη ζήτησαν ούτε τίποτα. Απλά το αυτονόητο, το όνομα της χώρας τους να είναι το όνομα της περιοχής που μένουν. Όσο περισσότερο μουλαρώνετε τοσο περισσότερο ανάβουνε τα εθνικιστικά ένστικτα και από τις δυο πλευρές. Και από την άλλη δεστε το και αλλιώς. Το μεγαλύτερο μέρος της Θράκης άνήκει στην Τουρκία. Και η Σμύρνη και η Ιωνία και η Κωσταντινούπολη. Όμως κανείς δεν σας απαγόρευε να χρησιμοποιείτε τα ονόματα στις περιοχές σας, στις πόλεις σας, στις ομάδες σας... Θα μου πείτε τώρα και αυτά δικά σας είναι.. Ισχυρό επιχείρημα, δεν μπορώ να πώ... Κάποιος θα μου προσθέσει ότι στο μέλλον θα αρχίσουν να έχουν επεκτατικές βλέψεις και εδαφικές απαιτήσεις. Ε ναί, όσες έχετε και σείς τώρα. Να σας θυμίσω την Βόρεια Ήπειρο, το "Πάλι με χρόνια με καιρούς".. Αλλά είπαμε και αυτά δικά σας είναι. Τελοσπάντων είπαμε θα περιμένω αυτόν τον χριστιανό να μου εξηγήσει. Α και να εξηγηθώ, δεν έχω πάρει θέση ακόμα, περιμένω την εξήγηση.

Κυριακή 23 Μαρτίου 2008

Φλυαρίες...

Γιατί άρχισα να νιώθω ότι τα μαύρα αγκάθια άρχισαν να αμβλύνονται; Από την μία η εκλογή του Jeronimo έφερε την ηπιότητα στην "Μητέρα" Πατρίδα και από την άλλη η εκλογή του Δημήτρη της Αννούς έστειλε τον ΑΧΥΡΟστομο να "κρυφτεί στα πετσιά του" που λένε και στο χωριό μου. Μας έμεινε βαρίδιο ο Άνθιμος αλλά τι να κάνουμε... Μην τα θέλουμε και όλα. Τί ζόρι τραβάει κι αυτός, τελοσπαντων... Άρχισα να νιώθω μια ευφορία τώρα τελευταία, ίσως γι αυτό να σκέφτομαι έτσι. Ίσως τελικά να υπάρχουν και έξυπνοι άνθρωποι, ίσως να μήν είναι όλοι ηλίθιοι... Ισως να αξίζει να ξυπνήσω αυτό το κοιμισμένο blog, ίσως να υπάρχει κάποιος να το ακούσει, να πιάσει τις συχνότητες του. Ξέρετε αυτές οι μάζες με συναρπάζουν ώρες ώρες. Μετατρέπονται ξαφνικά, από μαντριά ηλίθιων σε κινητήριες δυνάμεις της ιστορίας. Συντονίζονται μαζί σου, ξυπνόντας από ένα λήθαργο και σπρώχνουν αυτό το κόσμο ένα βηματάκι πάρακάτω. Για να δουμε... Πάντως αν ξαναψηφίσετε Καραμανλή εσείς εκεί κάτω, τί να σας πώ, ότι πάθετε θα είναι και λίγο. Και μήν μου πέιτε ότι δεν έχετε επιλογή. Κοτζάμ Τσίπρα σας βάλανε στο μενού. Και για να μην παρεξηγούμαστε δεν έχω κάτι με τον Κωστάκη. Ότι είπε το έκανε. Την ιδεολογία και την φιλοσοφία του εφαρμόζει ο άνθρωπος και πολύ καλά μάλιστα. Το πρόβλημά μου είναι με εσάς που τον ψηφίζετε. Καλά, από σχιζοφρένεια πάσχετε; Δεν γίνετε από την μιά να τον ψηφίζετε και από την άλλη να είστε στους δρόμους. Τον θέλετε η δέν τον θέλετε; Και στα δικά μας τώρα. Δημητράκη keep walking... Και άσε τους ιδιότροπους να γρινιάζουν. Άλλωστε δεν έκαναν και τίποτε άλλο στη ζωή τους. Οι γκρινιάρηδες δεν αλλάζουν το κόσμο. Μέχρι τώρα πάς καλά! Άντε, αρκετά φλυάρισα για απόψε. Καληνύχτα, αύριο πάλι...