Δευτέρα 14 Μαΐου 2007

Ένας είναι ο εχθρός

 

Οι τελευταίες μέρες με βρήκαν αρκετά απασχολημένο, ως εκ τούτου και η απουσία απ το blog... Είχαμε εκλογές βλέπετε, φοιτητικές. Εδώ βέβαια είναι που ακούω τα συνήθη περί "κομμάτων, συμφερόντων, όλοι είναι το ίδιο, η πολιτική βρομάει" κτλ. Πάντα μου φαίνονταν αφελείς και ρηχές τοποθετήσεις από ανθρώπους που ποτέ δεν ασχολήθηκαν σοβαρά με το αντικείμενο, ανώριμους που βρέθηκαν στη θέση του κρίνοντα χωρίς ποτέ να κριθούν. Προχωρώντας ως εκ τούτου παραπέρα, ένιωσα ανάγκη να αποτυπώσω σκέψεις, συμπεράσματα από αυτή την πορεία σε αυτόν τον προσωπικό μου χώρο.

 Κατ αρχάς θεωρώ τον εαυτό μου προοδευτικό. Άνθρωπο της αλλαγής, του καινούργιου και της αμφισβήτησης. Γι αυτό και κατατάσσω τον εαυτό μου στην αριστερή όχθη του πολιτικού σκηνικού. Η κατά Νίκο Δήμου γνώμη ότι ο έξυπνος άνθρωπος είναι προοδευτικός με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες διαμορφώθηκαν στο μυαλό μου κάποιες ιδέες και συγκεκριμένα η εξής άποψη. Παραφράζοντας το γνωστό σύνθημα άρχισα να σκέφτομαι ότι ο εχθρός μας δεν είναι ούτε ο ιμπεριαλισμός, ούτε ο καπιταλισμός, ούτε το κράτος. Ο μεγαλύτερος εχθρός της ανθρωπότητας είναι η ανθρώπινη ηλιθιότητα! Και ιδού και η γνωστή ρήση του Αϊνστάιν "Δύο πράγματα είναι άπειρα στον κόσμο, το σύμπαν και η ανθρώπινη ηλιθιότητα, αν και για το πρώτο έχω κάποιες αμφιβολίες". Πραγματικά, βρίσκω απέναντι μου, στην δεξιά όχθη, μια θάλασσα ηλιθιότητας. Μια παντελή έλλειψη πολιτικού λόγου, αφθονία σε βρισίδι και αρρωστημένα μυαλά γεμάτα από σάπιες, χαζές και ανυπόστατες ιδέες. Νιώθω μεγάλη χαρά όταν βρίσκω απέναντί μου άνθρωπο με τον οποίο να μπορώ να αντιπαραθέσω τις "Σοσιαλιστικές" και ανατρεπτικές μου ιδέες κόντρα στις φιλελεύθερες του αξίες. Κι όμως δυσκολεύομαι. Δυστυχώς, ηλίθιος άνθρωπος κυβερνά τον κόσμο, ηλίθιοι τον εξέλεξαν και ακόμα πιο ηλίθιοι τον ξαναψήφισαν. Ηλίθιοι παραπονιούνται όλη μέρα για όλα και όμως με την δική τους βούληση τα συντηρούν. Ηλίθιοι άνθρωποι κατέστρεψαν τις πιο όμορφες ιδέες. Αυτοί χρησιμοποίησαν το έργο έξυπνων ανθρώπων όπως του Αϊνστάιν και του Μαρξ για να φτιάξουν ατομικά όπλα και "υπαρκτούς σοσιαλισμούς". Όπως και με άλλες πολλές ιδέες τα έκαναν σκατά. Όπως αυτές του Ιησού και του Βούδα. Ώρες ώρες με πιάνει το παράπονο. Κάτι μου λέει να τους αφήσω στη μοίρα τους. Οι γνώσεις μου, οι σπουδές μου μπορούν να μου χαρίσουν μια πολύ καλή θέση στην κοινωνία. Να γίνω εκμεταλλευτής των εκμεταλλευόμενων. Και όμως αντέχω ακόμα...

Μια διαφήμιση που είδα στην τν πριν λίγο κολλάει απόλυτα στο θέμα!

"Το μυαλό σου ζυγίζει 1400 γραμμάρια. Μην το κουβαλάς άδικα. Χρησιμοποίησε το! "