Τετάρτη 29 Αυγούστου 2007

Ο άσπρος τοίχος!

 Φανταστείτε τώρα ένα άσπρο τοίχο! Όμορφο και φρεσκοβαμμένο! Καθαρό και λαμπερό κάτω από το φώς του ήλιου! Και μπροστά του μιά σειρά από ανθρώπους, με την πλάτη γυρισμένη στο τοίχο. Πρώτος, πρώτος ο εμπρηστής του Υμητού, πού είναι και επίκαιρος. Δίπλα του αυτός που θα κτίσει σπιτάκι στα καμένα, αυτός που τον πλήρωσε. Επόμενος, ο δολοφόνος του αγοριού στην Αγγλία. Μετά να ακολουθεί και κανένας επίσκοπος και κάποιος λεφτάς, ας πούμε αυτός που μας έκλεψε τα λεφτά με τα ομόλογα. Και αφου έχουν σταθεί καλά ντυμένοι με φρεσκοπλυμμένα ρούχα να κοιτάνε μπροστά. Και μετά ομοβροντή, "μπάμ" που λέμε. Και τέλος. Αν ζούσε ο θείος αυτό θα έκανε. Θα ησυχάζαμε. Κι όμως δεν τον θέλαμε. Θέλαμε ελευθερία, δημοκρατία. Την πήραμε, την έχουμε, την απολαμβάνουμε. Μαστουριάζουμε κάτω από τον καπνό του φρεσκοκαμμένου πεύκου χαρούμενοι που ο καθένας κάνει ότι γουστάρει... Στην υγειά μας!

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2007

Όλοι εκεί! Για να ξαναγεννηθούμε από τη στάχτη μας...

 

Ας είμαστε όλοι εκεί...

Διαδώστε το...

anadasosi.blogspot.com

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2007

.

Κάθομαι και βαριέμαι. Είπα να γράψω κάτι... Αλλά τι; Καμιά έμπνευση, καμιά ιδεα. Ολα όσα στριφογύριζαν στο μυαλό μου τόσο καιρό μου φαίνονται πλέον τόσο απλά, προφανή, κοινότοπα... Πολλές φορες σκέφτομαι ότι όταν δείς την αλήθεια σταματάς να σηζητάς. Τί να πεις; Ότι και να πέις δεν αλλάζει. Η αλήθεια είναι αλήθεια, δεν αλλάζει. Δεν ξεγελιέται. Όταν προσπαθείς να την αλλάξεις, σημαίνει τη φοβάσαι, την αποφεύγεις. Και όλο αυτή επανέρχεται αλλά εσύ τίποτα, το βιολί σου... Πολλοί αρέσκονται να ζούν στο ψέμα απλά γιατί τους απαλύνει τον πόνο. Τον φόβο που αυτή προκαλέι. Και αν μια μέρα ανοίξουν τα μάτια και τη δούν, δεν την αποδέχονται, την αφορίζουν. Φταίνε τους άλλους ότι αυτοί δήθεν την έφτιαξαν, ότι είναι πλαστή. Πάντα φταίνε οι άλλοι. Άχ αυτοί οι άλλοι, κρυμμένοι πίσω από κάθε γωνιά, έχουν στο μυαλό τους μόνο το κακό μας. Αυτοί μας καταπιέζουν, αυτοί μας στερούν την ελευθερία μας, αυτοί μας κατάντησαν έτσι. Και τοτε προσπαθούν να ξεχάσουν πίνοντας από τα μπουκάλια της αιώνιας μέθης. Της μέθης της ελευθερίας, του καλού, του σωστού του δίκαιου. Και όταν πιούν καλά καλά, ρίχνουν ένα ευτυχισμένο υπνάκο χαρούμενοι στο ψέμα τους. Το ψέμα που αιώνια συντηρούν για να γιατρέψουν τον πόνο τους... Τον πόνο της αλήθειας...

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2007

Η ακρίβεια της έκφρασης.

 Πολλές φορές νιώθω ότι το επάγγελμα μου με κάνει να βλέπω δομές και καταστάσεις της πραγματικότητας που άλλοι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν. Βλέπετε, το να προσπαθείς να κάνεις τα σίδερα να σκεφτούν, να επικοινωνήσουν και να δράσουν απαιτεί να διακρίνεις και να αποτυπώσεις ξεκάθαρα πολλές ανθρώπινες λειτουργίες. Θεωρώ πολλές φορές, σε αντίθεση με την τάση που επικρατεί να φτιάξουμε υπολογιστές που να σκέφτονται ανθρώπινα,  ότι ο άνθρωπος έχει πολλά να μάθει από τον τρόπο σκέψης ενός υπολογιστή. Γι αυτό και πιστεύω ότι οι υπολογιστές δέν θα μοιάσουν ποτέ στον άνθρωπο(πιο πιθανό και ωφέλιμο μου μοιάζει το αντίθετο). Και αυτό γιατί είναι φτιαγμένοι για να λειτουργούν σωστά. 

Ώς εκ τούτου, μια βασική αρχή από τον κόσμο των υπολογιστών με βοηθά να παρατηρώ δυσαρμονίες και στρεβλώσεις στον ανθρώπινο κόσμο. Αυτή είναι τα πρωτόκολλα επικοινωνίας. Τι είναι ενα πρωτόκολλο επικοινωνίας; Είναι η σύμβαση μεταξύ των υπολογιστών για το πώς θα μιλήσουν μεταξύ τους, δηλαδή τί σημαίνει το κάθε τι , η κάθε πληροφορία που ανταλλάσουν μεταξύ τους. Αν δεν υπάρχει πρωτόκολλο, η επικοινωνία δεν είναι εφικτή. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στον ανθρώπινο κόσμο. Ο καθένας μιλάει όπως θέλει, εννοώντας ότι θέλει, καταλαμβαίνοντας ότι θέλει, συμφωνόντας στο τέλος επί του τίποτα. Δεν είναι δυνατόν να ορίζουμε μια λέξη όπως θέλουμε στο μυαλό μας (πολλές φορές παραποιώντας τον αρχικό ορισμό της)  και μετά να συζητάμε επ αυτής απαιτώντας από τους άλλους να μαντέψουν την έννοια. Θεωρώ σημαντικό πρίν την έναρξη οποιασδήποτε συζήτησης να ορίζονται επακριβώς οι έννοιες που θα χρησιμοποιηθούν. Ειδάλλως οδηγούμαστε σε ανούσιες, ανύπαρκτες και εκνευριστικές διαφωνίες ή και σε ψεύτικες συμφωνίες. Αν δεν έχουμε προβεί σε αυτή τη διευθέτηση τότε θεωρώ ότι οι ερμηνείες που πρέπει να εννοούνται είναι επίσημες της ομιλούμενης γλώσσας (δηλ. αναφορές σε λεξικά). Πχ δεν γίνεται να συζητάμε για ελευθερία αν δεν έχουμε συμφωνήσει τι θα πεί ελευθερία. Δεν γίνεται να λέμε κάποιον ανήθικο αν δεν έχουμε ξεκαθαρίσει τί θα πεί ηθική. Αυτό το φαινόμενο αποκτά μεγαλύτερη σπουδαιοτητα όταν έχουμε να κάνουμε με εκ φύσεως αόριστες έννοιες όπως καλό, κακό, σωστό, αρετή, όμορφο κα.

Ίσως κάποιοι να με βρίσκουν υπερβολικό και ιδιότροπο αλλά αποφάσισα να μην συμμετέχω σε συζητήσεις που δεν έχουν προβεί στην πιο  πάνω διευθέτηση.

 (Πολλά πήγαν στραβά στην ιστορία του ανθρώπου γιατί κάποιοι άλλα έγραψαν και άλλοι άλλα κατάλαβαν...)

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2007

Εσείς ...

Όλοι εσείς που φωνάζετε σήμερα, είστε αυτοί που σας φώναζαν χθες. Εσείς που φωνάζετε για την Πεντέλη, εσείς ήσασταν που κάψατε την Πάρνηθα. Είστε οι πρώτοι που θα αγοράσετε καινούργιο σπιτάκι. Εσείς που φωνάζετε για τα λαμόγια και τους κλέφτες του δημοσίου είστε οι πρώτοι που θα δεχτείτε να πληρώσετε χωρίς απόδειξη. Είστε εσείς που δεν θα πληρώσετε στις συγκοινωνίες. Εσείς που φωνάζετε για το δημόσιο ήσασταν εσείς που τρέχατε να χώσετε μέσα πρώτοι τα παιδιά σας. Εσείς που φωνάζετε για το ρουσφέτι είστε πρώτοι που θα γλύψετε κώλο. Εσείς που κλαιτε για το παιδί σας που πέθανε στην άσφαλτο, εσείς του αγοράσατε το αυτοκίνητο. Εσείς το αφήσατε να κυκλοφορά και να πίνει. Εσείς που φωνάζετε για το αεροπλάνο που έπεσε, εσείς ήσασταν που θέλατε ιδιωτικοποίηση για να μειωθούν τα ναύλα. Πάρτε μειωμένα ναύλα. Ταξίδι χωρίς επιστροφή. Εσάς που σας πείραξαν οι υποκλοπές, εσείς ψηφίσατε φιλελευθεροποίηση. Εσείς που οδύρεστε για τα ομόλογα, είστε οι πρώτοι πελάτες του Χρηματιστήριου. Εσείς που φωνάζετε για το σύστημα υγείας, είστε οι πρώτοι που σκοτώνετε τον εαυτό σας. Φλομώνεστε στο τσιγάρο, το ποτό και το φαί και μετά σας φταιει το κράτος που θα πεθάνετε από καρκίνο. Εσείς που φωνάζετε για τον πόλεμο, εσείς συνεχίζετε να καίτε αμέριμνα πετρέλαιο. Εσείς που φωνάζετε για τους μετανάστες είστε οι πρώτοι που θα τον προσλάβετε με 10 ευρώ την ημέρα. Εσείς που φωνάζετε ότι η αστυνομία δεν σας προστατεύει είστε εσείς που τις ρίχνατε πέτρες προχθές στην πορεία. Εσείς που λέτε ότι οι πολιτικοί δεν νοιάζονται, εσείς είστε που δεν νοιαστήκατε ποτέ για το γείτονά σας. Γραμμένο τον έχετε. Εσείς που λέτε ότι το κράτος δεν σας δίνει είστε οι πρώτοι φοροφυγάδες. Εσάς που σας φταίει το κράτος, εσείς είστε που δεν πήγατε να ψηφίσετε. Εσάς που όλοι οι άλλοι σας φταίνε, δεν σας φταιει κανείς. Ούτε οι πολιτικοί, ούτε το κράτος, ούτε οι αμερικάνοι, ούτε ο θεός. Εσείς φταίτε για όλα. Ότι δώσατε, ότι αξίζετε, θα πάρετε... Καλημέρα σας!

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2007

Το τέλος της σιωπής...

Μεγάλη σιωπή τα blog μου τους τελευταίους 3 μήνες. Δικαιολογημένα όμως... Μετακομίσεις, παλινόστηση, πίσω στη Μεγαλόνησο. Βλέπετε τέλος οι σπουδές, back to reality! Aντε να συνδεθείς στο internet, να βρείς δουλεία, να σταθείς στα πόδια σου. Τα καταφέραμε σιγά σιγά, καιρός να δραστηριοποιηθώ πάλι. Άντε να τελειώσουν και οι διακοπές και θα πιάσω δουλειά με καλό και συνεπές blogging, ισως με λίγο διαφορετική θεματολογία, λόγω αλλαγής περιβάλλοντος, αλλά πάντοτε επίκαιρη... See you soon...