Δευτέρα 4 Ιανουαρίου 2010

Πολίτικαλ Προφάιλ.

Αφού έταξα ότι θα τοποθετηθώ εντός ολίγων ημερών και πέρασαν 3 μήνες και αφότου μου θύμωσε ο Anef, αποφάσισα να προχωρήσω σε αυτή την πιο ολοκληρωμένη πολιτική τοποθέτηση μετά από τα ξεκάρφωτα πικρόχολα σχόλια.

Σημαντικό να σημειώσω ότι έπειδή πέρασε καιρός απο τότε, ξέχασα τι ήθελα να γράψω ακριβώς, οπόταν αποφάσισα να σκιαγραφήσω το δικό μου πολιτικό προφίλ, πράγμα που δεν έχει γίνει από της γενέσεως αυτού του άσ(χ)ημου μπλόγκ, πέραν από νύξεις και μπηχτές, ουτως ώστε να δικαιολογήσω γιατί μια πράξη όπως η καταδίκη του κομμουνισμού με θίγει.

Pak(ηρωας της ιστορίας και πρωταγωνιστής του μπλογκ) Κατά τα δύο τρίτα Μαρξιστής (Αναγνωρίζεται σε κάποιες χώρες από τα ΚΥΣΑΤΣ πολιτικων πεποιθήσεων ως Μαρξιστής. Σε κάποιες άλλες ίσως να έχει πρόβλημα και να πρέπει να κάμει εξομοίωση). Εξηγώντας, αποδέχεται την φιλοσοφική ανάλυση του Μάρξ (διαλεκτικό υλισμό) και την πολιτική οικονομία όπως αυτή αναλύεται στο Κεφάλαιο αλλά έχει σοβαρές ενστάσεις στην εφαρμογή τουτης της υπόθεσης, δηλαδή τον επιστημονικό σοσιαλισμό. Χαρακτηρίζει αυτούς που πιστεύουν ότι αν δεν αποδέχεσαι τον Μαρξισμό στην ολότητά του δεν είσαι Μαρξιστής σαν… ασε, εννα θίξω φίλους αν το πώ.

Προχωρώντας, θεωρώ ότι πρέπει να εξηγήσω την διαφωνία μου με το τριτο κομμάτι. Άποψη μου είναι ότι ο Σοσιαλισμός δεν θα έρθει μετά της βίας από κάποια βίαιη επανάσταση αλλά θα ερτει μόνος του και δεν θα πάρουμε χαπάρι! Ήδη σημάδια έχουν αρχίσει να διαφαίνονται στην σημερινή καπιταλιστική οργάνωση και δομή. Το ξέρετε ότι η Τράπεζα Κύπρου ανήκει σε 70000 μέτοχους; Οι τράπεζες, τις οποιες όλοι βρίζουμε παρεπιπτόντως, ανήκουν στον λαό, πρακτικά. Αυτό θα πεί κοινοκτημοσύνη! Ένιγουέι, άλλο πόστ τούτο το θέμα!

Συνεχίζοντας, η καταδίκη του κομμουνισμού και πάσης φύσεως ιδέας με βάση τα απότελέσματα των πράξεων που έχουν διαπραχθεί εξ ονόματί τους, είναι αφελής και απευθύνεται μόνο σε πολιτικά ανίδεους. Αν υιοθετηθεί αυτός ο τρόπος σκέψης τότε η πρώτη καταδίκη πρέπει να πάει στον (and the Oskar goes…) Καπιταλισμό και το κεφαλαιοκρατικό σύστημα ανάπτυξης. Τον περασμένο αιώνα (1900-2000) μόνο από πολέμους λόγω ιμπεριαλιστικών και κεφαλαιοκρατικών συμφερόντων έχουν χάσει την ζωή τους 120.000.000 ανθρωποι, οι υπερδιπλάσιοι απο όσοι μπορούν να χρεωθούν στα κομμουνιστικά καθεστώτα και στον ναζισμό μαζι (“Η μαυρη βίβλος του Καπιταλισμού” σ. 767). Σε αυτά τα νούμερα δεν έχουν συμπεριληφθει οι έμμεσοι νεκροί από τις συνέπειες της καπιταλιστικής βαρβαρότητας, όπως η πείνα, πράγμα που γίνεται κατα κόρον για τους απολογισμούς των κομμουνιστικών καθεστώτων (Τα θύματα του Στάλιν). Παρά ταύτα δεν έχουμε δεί καμία καταδίκη αυτού του απάνθρωπου συστήματος από κανένα. Οπόταν είναι ηλίου φαεινότερο ότι όλα αυτά έχουν αλλότριες πολιτικές σκοπιμότητες.

Πέραν αυτών, θεωρώ ότι η αποτυχία της πρώτης πρακτικής εφαρμογής της ιδέας δεν σημαίνει κατ ανάγκην και ολοκληρωτική αποτυχία της. Εδώ να θυμήσω ότι η πρώτη ολιγαρχική και ηγεμονική εφαρμογή της δημοκρατίας με τόυς επεκτατικούς πολέμους και τα χιλιάδες θύματα στην αρχαία Αθήνα οδηγήθηκε σε παντελή αποτυχία (μεν μου πείτε ότι εκάμαν την Ακρόπολη γιατί και οι Σοβιετικοί επήαν στο διάστημα) και χρειάστηκαν 2200 χρόνια για να επανέλθει. Κανένας όμως δεν καταδικάζει την δημοκρατία!

Πάρατζιει, θεωρώ σύντροφο μου στους αγώνες και πεποιθήσεις μου όποιον οραματίζεται μια σοσιαλιστική κοινωνία απαλλαγμένη από την εκμετάλλευση, είτε αυτός είναι φτωχός είτε πλούσιος. Δεν θεωρώ το lifestyle ώς κριτήριο πολιτικης πεποίθησης. Ισια ίσια, εκτιμώ πολύ περισσότερο κάποιο που τα έχει χοντρά, αντιλαμβάνεται την αδικία, παλέυει το πρόβλημα στη ρίζα του και αγωνίζεται προς αυτή την κατεύθυνση, παρα charity lifestyles τυπου Gates η Soros (Αν και θεωρώ ότι και τούτοι κάτι κάμνουν παρά τίποτε.)

Holy Shit! Tούντη φορά έγραψα πολλά και έν είπα οσα θέλω… χαζιρι να μεν πω τίποτε... η κάθε παράγραφος εν τζιαι άλλο πόστ…

Τέλος πάντον, αν θέλετε κάτι άλλο ρωτάτε με…. η αιτηθείτε πόστ!