Τρίτη 10 Μαρτίου 2009

"Ζήσε κάθε μέρα σαν νά ναι η τελευταία..."

Αλήθεια ποιός σκέφτηκε αυτή την μαλακία και την ξεστόμισε; Για αναλογιστείτε τον εαυτό σας και σκεφτείτε λίγο σοβαρά. Πόσοι από σας λογαριάζετε να πεθάνετε αύριο;

Δυστυχώς, το παραπάνω απόφθεγμα έχει γινει η παντιέρα της νεοελληνικής και νεοκυπριακής κουλτουρας. Και δυστυχώς όλοι ζούμε στο χεσμένο μας αύριο. Ζούμε στο αύριο για το οποίο δεν νοιαστήκαμε χθές. Ζούμε στο αύριο γιατί κοιμηθήκαμε χθές νομίζοντας ότι σήμερα θα πεθάνουμε. Κι όμως ξυπνήσαμε. Και οι περισσότεροι έχουμε ακόμη πολλά αύριο να ξυπνήσουμε. Όταν ζείς κάθε μέρα σαν νά ναι η τελευταία τότε δεν μένει τίποτα για την επόμενη. Και ενώ η τελευταία μέρα είναι μόνο μία, οι επόμενες είναι πολλές, πάρα πολλές. Η μιζέρια του σήμερα είναι η απρονοησία του χθές. Γι αυτό κάθε μέρα ας σκεφτούμε ότι και αύριο εδώ θαμαστε πάλι...

ΥΓ: Θυμηθείτε το ποιο πάνω καθώς θα ξυπνάτε μετά από ένα άγριο μεθύσι...

Δευτέρα 2 Μαρτίου 2009

Έκανα λάθος;

Όταν στις 4 του Νοέμβρη ο Μπαράκ Ομπάμα εκλεγόταν στην προεδρία των ΗΠΑ, λογω της πολιτικης μου τοποθέτησης και της εγγενούς τάσης μου για αμφισβήτηση είχα ταχθεί στο στρατόπεδο των αρκετά συγκρατημένων όσον αφορα τις προσδοκίες από το γεγονός. Δυστυχώς τα μάτια μου έχουν δει πολλά και σε επίπεδο πολιτικής όσο και ανθρώπινης ζωής οπόταν η δυσπιστία μου έχει ανέβει σε υπεβολικά ψηλά επίπεδα(σε σημείο που οι φίλοι μου να με χαρακτηρίζουν αντιδραστικό). Όμως από την άλλη, δυσανασχετώ με τις ασπρομαυρες προσεγγισεις τυπου "'Αλλαξε ο Μανολιός και έβαλε τα ρούχα του αλλιώς", οι οποίες ευδοκιμούν ιδιαίτερα στον δικό μου πολιτικό χώρο. Θεωρώ ότι έστω και η παραμικρή αλλαγή στην απόχρωση έχει σημασία. ακόμη και η αλλαγή στην ζωή μερικών ανθρώπων είναι μεγάλο επίτευμα. Γι αυτό το λόγο αποφάσισα να παρακολουθώ κάπως τις εξελίξεις ουτως ώστε να διαμορφώσω μια καλύτερη αντίληψη.

Δεν μπορω να μήν παραδεχτώ ότι ο Ομπάμα έχει επιδείξει αξιοσημείωτο έργο σε μόλις ένα μήνα από την ανάληψη των καθηκόντων του. Δυστυχώς η μόνη λίστα που βρήκα που να έχει μαζεμένες τις ενέργειες του ήταν από τον guardian για τις πρώτες δεκαπέντε μέρες(κλίκ εδώ) στην οποία ήδη συμπεριλαμβάνονται πολύ σημαντικά μέτρα όπως το κλείσιμο του Γουαντάναμο και το Πακέτο ανάκαμψης της Αμερικανικής οικονομίας. Να τονιστεί ότι σε αυτή δεν συμπεριλαμβάνεται η αποχώρηση των αμερικανικών στρατευμάτων από το Ιράκ που ανακοινώθηκε πριν λίγες μέρες. Ο Ομπάμα είχε τα κότσια λάβει μέτρα που ακόμη περιμένουμε από τους δικούς μας κομμουνιστες να λάβουν (Θα μου πείτε τώρα εδώ δεν μπορούν  να ελέγξουν τον Κουλία, επανάσταση θα κάμουν;  ). Είναι αξιοσημείωτο ότι οι συντηρητικοί άρχισαν να τον κατηγορουν ώς κομμουνιστή! Επίσης αξιοσημείωτη είναι η θετική στάση που τηρούν απέναντι του οι πλέον αντιαμερικάνοι ηγέτες όπως ο Ουγκο Τσάβες. Οπόταν ας όψονται οι εν Κύπρο, συνεπαρμένοι από ΚΚΕιστικη ρητορική, σκεπτικιστές και επικριτες του.

Για μένα πάντως  ο πάγος έχει αρχίσει να λιώνει. Το μελλον φυσικά θα δείξει αν έκανα η όχι λάθος στην αρχική μου εκτίμηση. Ελπίζω πως ναι...