Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009

Η Στιγμή της Αλήθειας

Έχετε αναλογιστεί ποτέ πόσο μικρός είναι ο κόσμος, και ώς συνέχειά του εμείς, απέναντι στην αλήθεια; Πολύ μικροί... Με αφορμή το γνωστό τηλεπαιχνίδι, διάβαζα τις προάλλες ένα δημοσίευμα που έλεγε ότι άτομα οδηγούνται σε "εξευτελισμό" για κάποια ψωροευρώ και το πιό αστείο ότι το ΕΣΡ επέβαλε πρόστιμο στο συγκεκριμένο τηλεπαιχνίδι με το εξής δικαιολογητικό, ότι «επ΄ αμοιβή ωθούνται τα πρόσωπα σε εξευτελισμό»! Άκουσον κυρίες και κύριοι! Στην σημερινή κοινωνία το να λές την αλήθεια είναι "εξευτελισμός"! Λογικό θα ήταν, σε μια κοινωνία που αναδεικνύει το ψέμα ώς αρετή και ήθος, η αλήθεια να θεωρείται ευτέλια και μικρότητα. Σε αυτή την κοινωνία είσαι ενάρετος και αξιοπρεπής, φτάνει να ξέρεις να χώνεις τις βρωμιές σου. Δήλαδή, κάνε ότι είναι να κάνεις αλλά ΜΗΝ ΤΟ ΠΕΙΣ. Σε αυτή την κοινωνία υπάρχει μόνο ότι λέγεται. Τά υπόλοιπα δεν υφίστανται. Καλά σας λέω εγώ ότι ακόμη ζούμε στο μακρινό παρελθόν, στο πολύ βαθύ παρελθόν...

Ας σοβαρευτούμε λίγο, είναι δηλαδή εξευτελισμός να παραδέχεται κάποιος ότι δεν χωνεύει τον γονιό του; Είναι δηλαδή η παραδοχή που επικυρώνει την πράξη; Αν δηλαδή δεν το έλεγε δεν θα το ένιωθε; Είναι μήπως ευτέλεια να παραδέχεται κάποιος ότι έχει ερωτικές φαντασιώσεις με άλλο πρόσωπο εκτός από το σύντροφό του; Σας προκαλώ, πέστε μου ένα φυσιολογικό ανθρώπινο όν που δεν το έχει κάνει. Η παραδοχή της αλήθειας, έστω και αν αποκαλύπτει ανήθικη πράξη είναι απόλυτα αξιοπρεπής και καθιστά το πρώτο βήμα προς την επαναφορά της ηθικής. Κατ εμένα, η μεγαλύτερη ηθική και κοινωνική αξία είναι η αλήθεια και κάθε βήμα προς αυτή οδηγει και στην επέκταση του  πολιτισμου

Εγώ πραγματικά βγάζω το καπέλο σε αυτούς τους ανθρώπους και τους θεωρώ πρωτοπόρους του πολιτισμου, που έστω και επ αμοιβή, έχουν κάνει ένα βήμα προς την αλήθεια. Εγώ ακόμη νιώθω πολύ μικρός και τιποτένιος για να το κάνω.

Δυστυχώς όμως, σε μιά κοινωνία του "δηθεν", του επιφανειακού καθωςπρεπισμού, του "ηθικού" πουριτανισμού και της αρχής "τα εν οίκω μη εν δήμω" ο δρόμος προς την αλήθεια είναι πολύ μακρύς. Αλλά όσο μακρύς και νά ναι πάντα θα χρειάζεται το πρώτο βήμα...

Keep walking...