Προσωπικά ποτέ δεν είχα τιποτά ιδιαίτερο με τους ομοφυλόφιλους. Βασικά ποτέ δεν με απασχόλησαν και πολύ και ούτε με ενδιαφέρει τι κάνει ο καθένας στις προσωπικές του στιγμές. Ξέρετε, ο καθένας με τα γούστα του! Αλλά, τώρα τελευταία που άρχισα να ακούω κουβέντες για πολιτικά δικαιώματα των ομοφυλόφιλων άρχισα να το σκέφτομαι λιγάκι, να το ψήνω στο μυαλουδάκι μου.
Πολιτικά δικαιώματα! Τί είναι τα πολιτικά δικαιώματα και ποίοι τα έχουν; Ποιές είναι οι προϋποθέσεις για αυτά; Κατά την δική μου, πάντοτε φτωχή και ταπεινή, άποψη, η σχέση πολίτη και πολιτείας είναι σχέση αλληλεπίδρασης, σχέση αμοιβαία. Ο πολίτης προσφέρει στην πολιτεία και η πολιτεία προσφέρει σε αυτόν. Ως εκ τούτου η λογική αυτή επεκτείνεται κατα τον ίδιο τρόπο από τις ατομικές μονάδες στα κοινωνικά σύνολα όπως η οικογένεια και παραπέρα οι διακριτές κοινωνικές ομάδες. Η οικογένεια(με την αυστηρά φυσική της εννοια, την συνεύρεση και συμβίωση ανδρός και γυναικός δια την παραγωγή και ανατροφή τέκνων) για παράδειγμα προσφέρει στην κοινωνία τους δομικούς της λίθους, τα άτομα. Ώς εκ τούτου, η πολιτεία ωφελούμενη από τους καρπούς του συγκεκριμένου θεσμού προνοεί για την ευμάρεια και την επιβίωση του, παρέχοντας του αυτό που ονομάζουμε πολιτική αναγνώριση και περαιτέρω πολιτικά δικαιώματα. Το ίδιο συμβαίνει με τις κοινωνικές ομάδες όπως για παράδειγμα οι εργαζόμενοι ή οι πολύτεκνοι. Η δραστηριότητα τους παράγει οφέλη για την πολιτεία οπόταν αυτή, ώς οφείλει, ανταποκρίνεται αναδαστικά και στηρίζει αναγνωρίζοντας την πολιτική ύπαρξη των συγκεκριμένων ομάδων.
Τώρα ώς προς την συμπαθή ομάδα των gay, ερωτώ. Ποία είναι η κοινωνική και πολιτική τους προσφορά ουτως ώστε να αξιώνουν και να απαιτούν πολιτική αναγνώριση και δικαιώματα; Με ποιά λογική μπορεί να αναγνωριστεί ο γάμος μεταξύ δύο ανδρών και ταυτόχρονα με την ίδια λογική να μην αναγνωρίζεται ο γάμος μεταξύ ανδρός και ...αγελάδος; Εφόσον η πρώτη περίπτωση αφορά καθαρά και μόνο σεξουαλική προτίμηση τότε το ίδιο ισχύει και για την δευτερη. Όπόταν άν οι πρώτοι δικαιούνται να αξιώνουν πολιτικά δικαιώματα τότε μπορούν και οι δεύτεροι. Συνεπώς, εφόσον εγώ παντρευτώ αγελάδα γιατί έτσι γουστάρω( ο κ... και η ψ... αυτά γουστάρουν, τι να κάνω; Ορμόνες είναι αυτες, οι γονείς μου θα καταλάβουν) θα αποκτήσω τα πολιτικά δικαιώματα μιάς οικογένειας. Οπόταν, όταν αποθάνει η αγαπημένη μου Δίτσα (απο το αγελαδίτσα..) τότε θα παίρνω και σύνταξη χηρείας! Και αυτό φυσικά μπορεί να εφαρμοστεί για όλες τις οικογενειακές επιλογές(Όπως λέμε make your own pizza, ... μια οικογένεια απ όλα, ανθρώπους, αγελάδες, κοτες και ξέρω γω). Γι αυτό φίλτατοι gay oταν θα ξαναδιαδηλώσετε υπέρ των πολιτικών σας δικαιωμάτων, θα ρθώ και γώ! Με τις αγελάδες!
Λέτε κάτι να ήξεραν οι τύποι με το cow parade;...
ΥΓ: Αυτό το κείμενο ήταν στα draft αρκετό καιρό και είπα να μήν το αλλάξω. Χρωστάω στον Dr aparadekto μιά τεκμηρίωση γιατι θεωρώ την ομοφυλοφιλία ανωμαλία. Επιφυλάσσομαι!
8 σχόλια:
Αγαπητέ Πακ!
Κατ΄ αρχάς μία δήλωση.
Δεν είμαι ομοφυλόφιλος.
Και ενώ αυτή η δήλωση μοιάζει εκ πρώτης όψεως να υποστηρίζει πως δεν είμαι προκατειλημμένος, στο βάθος σημαίνει το ακριβώς αντίθετο.
Εφόσον θεώρησα αναγκαίο να κάνω τέτοια δήλωση, αυτό σημαίνει πως:
α. κάπου ανήκω. (δηλαδή στο χώρο των στρέιτ σύμφωνα με την λανθασμένη κατά τη γνώμη μου ορολογία)
β. έχω άποψη που εκφράζει όσα ο χώρος στον οποίο ανήκω πρεσβεύει ή έστω νομίζω πως πρεσβεύει..
Και ενώ ο έρωτας με έναν άνδρα δεν ανήκει στο ρεπερτόριο των ερωτικών μου δραστηριοτήτων, ενώ ακόμα και οι ερωτικές στιγμές μεταξύ δύο γυναικών δεν με ερεθίζουν όπως πολλούς, δεν μπορώ να θεωρήσω ανώμαλους όσους αισθάνονται διαφορετικά. Μία ματιά σε ιατρικά βιβλία μπορεί να μας πείσει για τη φύση και την ερωτική ευαισθησία της περιοχής του πρωκτού. Άλλωστε ακόμα και η προτίμηση των ετεροφυλόφιλων ζευγαριών στον πρωκτικό έρωτα - της οποίας προτίμησης ουδόλως είμαι αμέτοχος - δηλώνει πως η αντίθεσή μας - όσον αφορά τους άρρενες γκέι τουλάχιστον - δεν αφορά το "πως το κάνουν" αλλά "με ποιον το κάνουν". Αυτό και μόνο το γεγονός, επιβάλει μια πιο διαλλακτική θεώρηση των πραγμάτων.
Η κοινωνική ή πολιτική προσφορά των ομοφυλοφίλων δεν μπορεί να είναι διαφορετική από αυτή που ο καθένας τους σαν μονάδα προσφέρει. Και νομίζω πως θα συμφωνήσεις ότι η μεγάλη πλειοψηφία των ομοφυλόφιλων αποτελείται από εργαζόμενους ανάμεσα στους οποίους υπάρχουν επιστήμονες, καλλιτέχνες, λογοτέχνες και πάνω απ΄ όλα απλοί και τίμιοι εργάτες.
Και φυσικά, τα άτομα αυτά έχουν δικαίωμα στην επιλογή ερωτικού συντρόφου. Έχουν επίσης -εφόσον συζούν - τα οικονομικής φύσεως δικαιώματα που η πολιτεία ορίζει στην περίπτωση ενός άτεκνου ανδρόγυνου. Παραδείγματος χάριν της κληρονομιάς, της σύνταξης, της κοινής περιουσίας, της από κοινού φορολογικής δήλωσης κλπ. Σε άλλες χώρες - και πολύ σωστά κατά τη γνώμη μου - ο γάμος δεν είναι αναγκαίος προκειμένου να στοιχειοθετηθούν δικαιώματα ανάμεσα σε ένα ζευγάρι (ανεξαρτήτως φύλου). Μια απλή δήλωση στο οικείο αστυνομικό τμήμα αρκεί, και η φορολογική δήλωση είναι κοινή. Ακόμα και δύο φίλοι ή δύο φίλες - όχι ομοφυλόφιλοι - που αποφασίζουν να μοιραστούν έσοδα και έξοδα, έχουν το δικαίωμα να απολαύσουν την ισοπολιτεία όσον αφορά τα οικονομικά της συμβίωσής τους.
Αναγνωρίζω λοιπόν στους ομοφυλόφιλους
α. το δικαίωμα να χειρίζονται όπως θέλουν την ερωτική τους ζωή, και δεν τους θεωρώ πιο ανώμαλους από εμένα που αρέσκομαι στην εφαρμογή του λεγομένου οθωμανικού δικαίου (εφόσον η σύντροφός μου το θεωρεί και κείνη ερεθιστικό και αποδεκτό)
β. το δικαίωμα να απολαμβάνουν τα οικονομικά δικαιώματα κάθε άτεκνου ζεύγους εάν και εφόσον ως ζεύγος διάγουν τον βίο τους.
Όμως μέχρι εδώ.
Ούτε ένα χιλιοστό παραπέρα.
Και εξηγούμαι.
- Ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων - εφόσον νομοθετηθούν τα οικονομικά τους δικαιώματα - είναι περιττός και αντιαισθητικός.
- Η υιοθέτηση παιδιών από τα ομοφυλόφιλα ζευγάρια είναι παρά φύσιν και εγκληματική (σε αντίθεση με τις ερωτικές τους προτιμήσεις που θεωρώ πως είναι στείρες μεν αλλά απόλυτα φυσιολογικές εάν αυτοβούλως γίνονται και εάν έτσι τους αρέσει)
και το χειρότερο απ΄ όλα,
ο προσηλυτισμός!
- Δυστυχώς ζούμε σε εποχή που η ομοφυλοφιλία είναι της μόδας. Η ομοφυλοφιλία διαφημίζεται ως ιν κατάσταση και οι μη ομοφυλόφιλοι κατηγορούνται ως αναχρονιστικοί. Ως αποτέλεσμα, τα παιδιά προσλαμβάνουν λάθος πρότυπα διότι ενημερώνονται μονομερώς. Αντί δηλαδή η ομοφυλοφιλία να αποτελέσει επιλογή μιας από φύση ερωτικής τάσης ενός ανθρώπου, γίνεται μόδα και ψευδεπίγραφη αντίδραση στο κατεστημένο.
Ο κάθε Βαλιανάτος, είναι δυστυχώς καλύτερος από τον κάθε Κούγια. Όμως τα μέσα τον Βαλιανάτο προβάλλουν ως ομοφυλόφιλο και τον Κούγια ως αντρουά. Αν ήμουν νέος και είχα να διαλέξω ανάμεσα στους δύο, το σχόλιο αυτό θα ήταν και πάλι προκατειλημμένο, όμως από διαφορετικό μετερίζι.....
(το παράκανα. που ξανακούστηκε σχόλιο μεγαλύτερο του ποστ:;;;!!! συγνώμηνέσφαλα)
Αγαπητέ Πακ, να δεις που αυτό το ποστ (για το οποίο σου αποδίδω τιμές μια και θέλει κότσια για να υποστηρίξεις μια τόσο ξεκάθαρη αλλά τόσο κόντρα στο σημερινό κατεστημένο θέση) ... έλεγα λοιπόν, να δεις που αυτό το ποστ δεν θα τύχει πολλών σχολίων.
Βλέπεις, όποιος κάνει σχόλια πρέπει να πάρει θέση. Και το να πάρεις θέση σε ένα τέτοιο θέμα είναι "επικίνδυνο". Αντιτουριστικό. Μπορεί να χάσεις φίλους και να αποκτήσεις απρόσμενους εχθρούς. Ή ακόμα χειρότερα να αποκτήσεις "ανεπιθύμητους φίλους"
Παρότι διαφωνώ εν μέρη μαζί σου, ... είμαι μαζί σου.
... κάποτε, ο πατέρας ενός φίλου δήλωσε δυσαρεστημένος και ανήσυχος για το γιο του, επειδή όπως είπε, δεν είχε εχθρούς.
"Είναι αδύνατον" του είπε "να έχεις αρχές, να τις σέβεσαι, και να μην έχεις εχθρούς!"
αυτά
Aγαπητέ Άπαράδεκτε!
Ας κάνω και γώ μια δήλωση τότε! Δεν έχω τίποτε με τους ομοφυλόφιλους. Ούτε αρνούμαι στον καθένα το δικαίωμα της επιλογής. Όμως, αυτό που θέλω δείξω και θίξω είναι τα λογικά παράδοξα που μπορούν να προκύψουν από τέτοια αιτήματα. Και να θέσω το ερώτημα, πού βρίσκονται τα όρια; Και επιμένω, άν εγώ απόφασίσω να συμβιώσω με αγελάδα τότε θα σεβαστείς την επιλογή μου και θα μου αναγνωρίσεις τα πολιτικά μου δικαιώματα; Θα μπορέσω να υποβάλω κοινή φορολογική δήλωση; Γιατί εγώ να μήν μπορώ να συμβιώνω με το καναρίνι μου ή τον σκύλο μου;Το ξέρω ότι γίνομαι ακραίος αλλά δυστυχώς όταν τα πράγματα ξεφεύγουν από την φυσική και απλή τους λογική και μπαίνουν στη σφαίρα του ανθρώπινου νού και της κατανόησης του, τα μονοπάτια προς την παρεμηνία και την τρέλα είναι πολλά. Όσο για τις μόδες και τα αντιαισθητικά μπορώ να πώ ότι συμφωνούμε!
Τώρα για την ανωμαλία! Φίλε γιατρέ, οφείλω να πώ ότι είμαι γενικά απαλλαγμένος από κοινωνικά στερεότυπα. Και συγκεκριμένα από το στερεότυπο της σύνδεσης της ανωμαλίας με το κακό. Ανωμαλία ορίζεται ή εκτροπή από τον γενικό κανόνα(βλ. λεξικά). Και υπό αυτό τον ορισμό η ομοφυλοφυλία είναι μια κοινωνική ανωμαλία. Το αν είναι καλή ή κακή είναι άλλο ζήτημα. Αλλά δεν πάυει να είναι ανωμαλία. Ανωμαλίες ήταν και οι κοινωνικές επαναστάσεις, ακόμα και οι μεγάλες επιστημονικές ανακαλύψεις. Και αυτό, όπως ανέφερα, γιατί ξέφευγαν από τον κανόνα. Και να σου πώ, την ανωμαλία την φοβούνται και την δαιμονοποιούν μόνο οι χέστηδες και οι πουριτανοί. Τύποι σαν και μας πρέπει να έχουν τα balls να την δουν στα μάτια και να την αξιολογήσουν, όπως κάναμε εμείς τώρα!
Έτσι να σου πώ και ένα μυστικό! Κατά βάθος είμαστε όλοι ανώμαλοι, πολύ ανώμαλοι! Γιά σκέψου το λίγο...
δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω μετά από τον ορισμό της λέξης "ανωμαλία"
όσο για το ότι κατά βάθος είμαστε ανώμαλοι... ούτε λόγος
ποιος νορμάλ θα έβγαζε τα μύχια του σε μπλογκ;
ποιος νορμάλ θα έκανε ντε προφούντις ομολογίες σε αγνώστους;
άλλωστε και η ζωή στον πλανήτη μια γενετική ανωμαλία δεν είναι;
(...είδες που είχα δίκιο πως ελάχιστοι θα τολμήσουν να σχολιάσουν; είμαι σίγουρος πως βλέπουν μα σιωπούν.)
Χεχέ! Έτσι και αλλιώς ελάχιστοι με διαβάζουν!...
τι θα γίνει;
θα θυμηθεί να ποστάρεις τίποτα νέο ή θα τεμπελιάζεις;
ti wraia p ta lete otan eiste ap tin apeksw.
Δημοσίευση σχολίου