Φλυαρίες...

Γιατί άρχισα να νιώθω ότι τα μαύρα αγκάθια άρχισαν να αμβλύνονται; Από την μία η εκλογή του Jeronimo έφερε την ηπιότητα στην "Μητέρα" Πατρίδα και από την άλλη η εκλογή του Δημήτρη της Αννούς έστειλε τον ΑΧΥΡΟστομο να "κρυφτεί στα πετσιά του" που λένε και στο χωριό μου. Μας έμεινε βαρίδιο ο Άνθιμος αλλά τι να κάνουμε... Μην τα θέλουμε και όλα. Τί ζόρι τραβάει κι αυτός, τελοσπαντων... Άρχισα να νιώθω μια ευφορία τώρα τελευταία, ίσως γι αυτό να σκέφτομαι έτσι. Ίσως τελικά να υπάρχουν και έξυπνοι άνθρωποι, ίσως να μήν είναι όλοι ηλίθιοι... Ισως να αξίζει να ξυπνήσω αυτό το κοιμισμένο blog, ίσως να υπάρχει κάποιος να το ακούσει, να πιάσει τις συχνότητες του. Ξέρετε αυτές οι μάζες με συναρπάζουν ώρες ώρες. Μετατρέπονται ξαφνικά, από μαντριά ηλίθιων σε κινητήριες δυνάμεις της ιστορίας. Συντονίζονται μαζί σου, ξυπνόντας από ένα λήθαργο και σπρώχνουν αυτό το κόσμο ένα βηματάκι πάρακάτω. Για να δουμε... Πάντως αν ξαναψηφίσετε Καραμανλή εσείς εκεί κάτω, τί να σας πώ, ότι πάθετε θα είναι και λίγο. Και μήν μου πέιτε ότι δεν έχετε επιλογή. Κοτζάμ Τσίπρα σας βάλανε στο μενού. Και για να μην παρεξηγούμαστε δεν έχω κάτι με τον Κωστάκη. Ότι είπε το έκανε. Την ιδεολογία και την φιλοσοφία του εφαρμόζει ο άνθρωπος και πολύ καλά μάλιστα. Το πρόβλημά μου είναι με εσάς που τον ψηφίζετε. Καλά, από σχιζοφρένεια πάσχετε; Δεν γίνετε από την μιά να τον ψηφίζετε και από την άλλη να είστε στους δρόμους. Τον θέλετε η δέν τον θέλετε; Και στα δικά μας τώρα. Δημητράκη keep walking... Και άσε τους ιδιότροπους να γρινιάζουν. Άλλωστε δεν έκαναν και τίποτε άλλο στη ζωή τους. Οι γκρινιάρηδες δεν αλλάζουν το κόσμο. Μέχρι τώρα πάς καλά! Άντε, αρκετά φλυάρισα για απόψε. Καληνύχτα, αύριο πάλι...