Το μπάσταρδο

(Διευκρύνιση. Στο πάρακάτω κείμενο η λέξη μπάσταρδος χρησιμοποιείται με την εννοια του νόθου και όχι του εξώγαμου!)

1η του Οκτώμβρη σήμερα! Ημερα ανεξαρησίας της Μεγαλονήσου μας. Και είπα και γώ να γράψω κάτι, να ξιτεμπελιάσω, κατα παράκληση του δόκτωρα.

Δεν είμαι εθνικιστής, δεν ήμουνα ποτέ και δεν θα μπορούσα, από υλικής άποψης πρώτιστα και όχι μόνο ιδεολογικά. Ο παππούς μου ήταν Σλοβάκος, η γιαγιά μου Τσέχα, οι άλλοι δυό ελληνοκύπριοι με βέβαιη ανάμειξη Τουρκικού αίματος στις φλέβες τους. Στο αίμα μου συνυπάρχουν δυό μεγάλες "εθνικές" συγκρούσεις. Ελληνες-Tουρκοι, Τσέχοι-Σλοβάκοι. Τί έθνος θα μπορούσα να δηλώσω εγώ; Για ποία εθνική ανωτερότητα θα μπορούσα να πεθάνω; Εγώ, ένα καθαρόαιμο μπάσταρδο; Ναι, είμαι μπάσταρδο και το χαίρομαι! Θα προκαλούσα οποιοδήποτε "δηθεν" καθαρόαιμο σε οτιδήποτε. To "Πατρίδα μου η Γή" σε μένα παίρνει σάρκα και οστά. Νιώθω σπίτι μου όταν πίνω Slivovitz στις καταπράσινες πεδιάδες της Μοραβίας, τόσο όσο όταν πίνω ρακί στα βουνά του Ψηλορείτη όσο και όταν πίνω Ζιβανία στα Λεύκαρα του Χάρη. Μ αρέσει το χιούμορ και το ταμπεραμέντο των Μοραβών(όχι, δεν είναι καθόλου κρυόκολοι, παρά το κρύο. Πώς μπορείς να είσαι κρύος όταν αντί για νερό, μαζί με τον καφέ πίνεις μπύρα;) όσο και η κουλτούρα του νεοέλληνα αλλά και τσαμπουκάς του νεοκύπριου. Μ αρέσεί όμως και ο ανατολίκος αέρας που πιάνει ξόφαλτσα το πρόσωπό μου, μαζί με τις όμορφες και σαγηνευτικές μυρωδιές που φέρνει μαζί του.

Κατά τα άλλα σήμερα γιορτάζει το κράτος των μπάσταρδων. Δεν ήμασταν ποτέ καθαροι, λερωθήκαμε από τότε που ήρθε ο Τεύκρος, ο πρώτος εισβολέας, Ελληνας. Ακόμα και σήμερα, πολλοί είμαστε παιδιά ανάμειξης πρώτου βαθμού. Ρωσοκύπροι, Τσεχοκύπριοι Λιβανιοκύπριοι, Τουρκέλληνες, Σριλανκεζοκυπριοι, τα πάντα θα βρείς σε αυτό το τόπο. Η θέση, οι συνθήκες και η ιστορία έκαναν αυτό το μέρος τόπο ανάμειξης. Και γι αυτό γιορτάζω και γω. Αυτό το κράτος είναι το κόκκινο πανί των εθνικιστών. Το μισούν από την μέρα της ίδρυσής του. Μισούν τη σημάια του, το σύνταγμά του, την δομή του. Και αυτό γιατί τους καταργεί, βρέ το μπάσταρδο, είναι βαθιά αντεθνικό, από την σημαία μέχρι τα χαρτονομίσματα και τις ταμπέλες. Γι αυτό προσπάθησαν να το διαλύσουν, με κάθε τρόπο.

Το μίσος είναι βαθύ και όπου μίσος υπάρχει φόβος. Το μίσος προέρχεται από τον φόβο. Και αυτό γιατί η εξέλιξη βοηθάει την ανάμειξη. Την βοηθάει να απομονώσει τα συν και να αφήσει πίσω τα πλήν. Οι καθαρόαιμοι φοβούνται τους ανάμεικτους. Τα bulldogs και τα terriers φοβούνται τα pit bull τα οποία είναι το αποτέλεσμά τους. Πάντα η ανάμειξη είναι αισθητικά και υλικά ανώτερη από την απλότητα. Από το μπόλιασμα των δέντρων, στο blended ουίσκι μέχρι και την ανάμειξη των χρωμάτων στη ζωγραφική. Ακόμη και ο mocha coffee είναι ανώτερος από τον απλό καφέ και την απλή σοκολάτα. Μπασταρδεψτε λοιπον!

To Gay or not to Gay

 

Προσωπικά ποτέ δεν είχα τιποτά ιδιαίτερο με τους ομοφυλόφιλους. Βασικά ποτέ δεν με απασχόλησαν και πολύ και ούτε με ενδιαφέρει τι κάνει ο καθένας στις προσωπικές του στιγμές. Ξέρετε, ο καθένας με τα γούστα του! Αλλά, τώρα τελευταία που άρχισα να ακούω κουβέντες για πολιτικά δικαιώματα των ομοφυλόφιλων άρχισα να το σκέφτομαι λιγάκι, να το ψήνω στο μυαλουδάκι μου.

Πολιτικά δικαιώματα! Τί είναι τα πολιτικά δικαιώματα και ποίοι τα έχουν; Ποιές είναι οι προϋποθέσεις για αυτά; Κατά την δική μου, πάντοτε φτωχή και ταπεινή, άποψη, η σχέση πολίτη και πολιτείας είναι σχέση αλληλεπίδρασης, σχέση αμοιβαία. Ο πολίτης προσφέρει στην πολιτεία και η πολιτεία προσφέρει σε αυτόν. Ως εκ τούτου η λογική αυτή επεκτείνεται κατα τον ίδιο τρόπο από τις ατομικές μονάδες στα κοινωνικά σύνολα όπως η οικογένεια και παραπέρα οι διακριτές κοινωνικές ομάδες. Η οικογένεια(με την αυστηρά φυσική της εννοια, την συνεύρεση και συμβίωση ανδρός και γυναικός δια την παραγωγή και ανατροφή τέκνων) για παράδειγμα προσφέρει στην κοινωνία τους δομικούς της λίθους, τα άτομα. Ώς εκ τούτου, η πολιτεία ωφελούμενη από τους καρπούς του συγκεκριμένου θεσμού προνοεί για την ευμάρεια και την επιβίωση του, παρέχοντας του αυτό που ονομάζουμε πολιτική αναγνώριση και περαιτέρω πολιτικά δικαιώματα. Το ίδιο συμβαίνει με τις κοινωνικές ομάδες όπως για παράδειγμα οι εργαζόμενοι ή οι πολύτεκνοι. Η δραστηριότητα τους παράγει οφέλη για την πολιτεία οπόταν αυτή, ώς οφείλει, ανταποκρίνεται αναδαστικά και στηρίζει αναγνωρίζοντας την πολιτική ύπαρξη των συγκεκριμένων ομάδων.

Τώρα ώς προς την συμπαθή ομάδα των gay, ερωτώ. Ποία είναι η κοινωνική και πολιτική τους προσφορά ουτως ώστε να αξιώνουν και να απαιτούν πολιτική αναγνώριση και δικαιώματα; Με ποιά λογική μπορεί να αναγνωριστεί ο γάμος μεταξύ δύο ανδρών και ταυτόχρονα με την ίδια λογική να μην αναγνωρίζεται ο γάμος μεταξύ ανδρός και ...αγελάδος; Εφόσον η πρώτη περίπτωση αφορά καθαρά και μόνο σεξουαλική προτίμηση τότε το ίδιο ισχύει και για την δευτερη. Όπόταν άν οι πρώτοι δικαιούνται να αξιώνουν πολιτικά δικαιώματα τότε μπορούν και οι δεύτεροι. Συνεπώς, εφόσον εγώ παντρευτώ αγελάδα γιατί έτσι γουστάρω( ο κ... και η ψ... αυτά γουστάρουν, τι να κάνω; Ορμόνες είναι αυτες, οι γονείς μου θα καταλάβουν) θα αποκτήσω τα πολιτικά δικαιώματα μιάς οικογένειας. Οπόταν, όταν αποθάνει η αγαπημένη μου Δίτσα (απο το αγελαδίτσα..) τότε θα παίρνω και σύνταξη χηρείας! Και αυτό φυσικά μπορεί να εφαρμοστεί για όλες τις οικογενειακές επιλογές(Όπως λέμε make your own pizza, ... μια οικογένεια απ όλα, ανθρώπους, αγελάδες, κοτες και ξέρω γω). Γι αυτό φίλτατοι gay oταν θα ξαναδιαδηλώσετε υπέρ των πολιτικών σας δικαιωμάτων, θα ρθώ και γώ! Με τις αγελάδες!

Λέτε κάτι να ήξεραν οι τύποι με το cow parade;...

ΥΓ: Αυτό το κείμενο ήταν στα draft αρκετό καιρό και είπα να μήν το αλλάξω. Χρωστάω στον Dr aparadekto μιά τεκμηρίωση γιατι θεωρώ την ομοφυλοφιλία ανωμαλία. Επιφυλάσσομαι!

ΧOR vs OR ή αλλιώς η λογική του αποκλεισμού ενάντια στην συνυπαρξη

Έχω γράψει ποτέ πόσο μ αρέσει να συνδέω την πεζή απλή καθημερινότητα με τις βαθύτερες σκέψεις του ανθρώπινου νού, την ποίηση των μαθηματικών και το κάλλος της καθαρής λογικής; Νομίζω ναί, έμμεσα...

Οπόταν, νά ακόμα μιά περίπτωση! Θα σας μιλήσω λίγο για τις λογικές πύλες, για όσους δεν ξέρουν. Λογική πύλη είναι ένα ηλεκτρονικό κατασκεύασμα το οποίο πραγματοποιέι μια λογική πράξη και παράγει μια η περισσότερες εξόδους, έτσι λέει η βικιπάιδεια. Δηλαδή φανταστείτε ένα πραγματάκι με κάποιες εισόδους και κάποιες εξόξους το οποίο ανάλογα με το τι θα βάλεις στην είσοδο θα σου παράξει το ανάλογο στην έξοδο. Σήμερα θα αναφέρουμε δύο λογικές πύλες, την ΟR και την XOR. Ας αρχίσουμε από την OR. H OR έχει δύο εισόδους και μία έξοδο. Παράγει θετικό αποτέλεσμα όταν μία από τις εισόδους είναι θετική ή όταν είναι και οι δύο. Εδώ αρπάξτε την ουσία, οι δύο θετικές εισόδοι μπορούν να συνυπάρξουν και να παράξουν θετικό αποτέλεσμα. Αυτό σε αντίθεση με την ΧΟR. Σε αυτήν για να παραχθεί θετικό αποτέλεσμα πρέπει να υπάρχει μόνο μια θετική είσοδος. Στις δύο καιγεσαι.

Tώρα θα αναρωτιέστε γιατί σας τα λέω όλα αυτά. Αυτά τα είχα στο μυαλό μου από καιρό και είχα στα πλάνα μου να κάνω μια δημοσίευση, αλλά μια πρόσφατη συζήτηση με τον φίλο μου τον Haris με έσπρωξε να τα γράψω επιτέλους. Στην ζωή υπάρχουν και αντικατοπτρίζονται πολλών ειδών λογικές δομές. Παρα ταύτα, η πλειονότητά μας έχει επιλέξει να χρησιμοποποιεί μόνο την XOR. Με άλλα λόγια έχουμε μάθει να αποκλείουμε πράγματα στη ζωή μας και να μένουμε μόνο με ένα. Μια λογική που ποτέ δεν μπόρεσα να καταλάβω. Γιατί πρέπει πάντα να επιλέγω κάτι και να απορρίπτω τα υπόλοιπα; Γιατί πρέπει να διαλέγω την μάρκα της μπύρας που θα πίνω, τον τύπο του φραπέ μου, την μάρκα των τσιγάρων μου, το είδος της μουσικής μου; Γιατί πάντα οι δήθεν διανοούμενοι μας βάζουν ψευτοδηλίματα όπως facebook η φίλοι, pc η βιβλία, θέατρο η μπουζούκια; Και facebook έχω και φίλους έχω, και pc έχω και βιβλία διαβάζω, και σκέτο φραπέ πίνω και γλυκύ. Η ζωή χωράει πολλά πράγματα, ταυτόχρονα. Η κύρια λογική που επικρατεί σε αυτή είναι η λογική του OR. Η λογική του XOR υπάρχει αλλά είναι η εξαίρεση. Υπάρχει για παράδειγμα στις εκλογές, όπου δεν μπορέις να επιλέξεις δύο αντικρουόμενες πολιτικές ταυτόχρονα η και στο στοίχημα όπου δεν μπορείς να επιλέξεις όλα τα αποτελέσματα μαζί. Η λογική του ΧΟR εφαρμόζεται μόνο σε περιπτώσεις υποχρεωτικής επιλογής. Όμως η ζωή δεν είναι μια υποχρεωτική επιλογή, είναι σύνθεση και συμβίωση, είναι ένας πίνακάς. Ένας πίνακας στον οποίο δεν μπορούμε να αναγκάσουμε τον ζωγράφο να διαλέξει ένα χρώμα μόνο...

Bye Bye Bill

Έφυγε και ο Bill. Έπιασε σύνταξη. Άραγε αναρωτήθηκε κανένας πόση σύνταξη θα παίρνει; Τώρα ήρθε η ώρα της κρίσης. Τα στρατόπεδα γνωστά. Από τη μία οι απανταχού πολέμιοι, δεν είναι και λίγοι, θα λένε για ένα μεγάλο απατεώνα που πήρε τα λεφτά του κοσμάκη με δόλιες μεθόδους και ανάρμοστες πρακτικές. Από την άλλη οι λάτρεις μιάς από τις προσωπικότητες που άλλαξαν τον ρού της ιστορίας. Προσωπικά, πάντα είχα μια μάλλον θετική στάση απέναντί σε αυτόν και την Microsoft. Δεν μπορώ να τον κατηγορήσω για ανάρμοστες πρακτικές μιάς και αυτές είναι ενδογενείς του καπιταλισμού. Αν δεν ήταν αυτός, θα ήταν κάποιος άλλος. Από την άλλη όλη αυτή η εχθρική κουλτούρα αναπτύχθηκε κυριώς από τους αντιπάλους του με όχι και τόσο καλές προθέσεις. Κατ εμέ ίσως ο Bill να είναι ο Ρομπέν των Δασών της εποχής μας. Πήρε τα λεφτά από τους μεσαίους, γιατί τα προιόντα της Microsoft τα αγοράζουν οι μεσαίοι και πάνω, και τώρα τα αναδιανέμει στους φτωχούς. Πόσοι άραγε, μή μισητοί θα το έκαναν ή  στη θέση του η θα το κάνουν στην δική τους; Θα το κάνουν και όλοι αυτοί που τον κατηγορούν για μονωπολιακές πρακτικές και αθέμιτο ανταγωνισμό; Για να δούμε... Θα πούν τώρα οι δικηγόροι του διαβόλου ότι κάνει διαφήμιση. Αναρωτιέμαι πόσα έσοδα πρέπει να φέρει μια διαφήμιση ύψους 20+ δισ. για να είναι επικερδής. Αλλά και πάλι η διαφήμιση κτυπάει τους μεσαίους! Και να σκεφτείς, υπάρχουν άνθρωποι που μισούν τον Gates και ψηφίζουν Μπερλουσκόνι. Από εκεί και πέρα οι επιχειρηματικές του αποφάσεις είναι λίγο πολύ σε όλους γνωστές και είναι αυτές που καθόρισαν σε ένα μεγάλο μερος την εξέλιξη στο χώρο των υπολογιστών τα τελευταία χρόνια. Γι αυτό thumbs up για τον Bill και bye bye...

Ξεροκέφαλος...

Ίσως σε κάποια πράγματα να είμαι ξεροκέφαλος. Πολλοί με έχουν πει ακραίο, είρωνα, σταλινικό γουρούνι... Και όλα αυτά γιατί κάποτε μπορεί να νοσταλγώ τον υπαρκό σοσιαλισμό (όχι κατ ανάγκη της ΕΣΣΔ), να μήν με χαλάει να κρεμάσω κανά καπιταλιστικό γουρούνι, να πηγαίνω(πήγαινα μάλλον) και καμιά πορεία του ΠΑΜΕ. Τότε με ανακυρήσσουν ανελεύθερο, δικτάτορα, φασίστα. Ίσως και να είμαι... αλλά φταίω εγώ; Όταν βιώνω γεγονότα όπως αυτά των τελευταίων ημερών μπορώ να συγκρατήσω τα κτηνώδη μου ένστικτα; Πληροφοριακά, την Παρασκευή ένα τσιράκι του αξιότιμου κ. Σιακόλα απέλυσε την μητέρα μου με αφορμή, ακούστε, ότι αντέδρασε ανάρμοστα σε ρατσιστικό σχόλιο. Η πραγματική αιτία ήταν ότι διεκδίκησε συλλογική οργάνωση. Μεσαίωνας! Και μετά μου λέτε θεωρίες(μαλακίες) για ελεύθερη αγορά, ανταγωνισμό και άλλες ομορφιές του καπιταλισμού. Άι στο διάολο λέω και γω, καλοαναθρεμένα παιδάκια των νεόπλουτων.

"Αυτοί που βρίσκονται ψηλά θεωρούνε ταπεινό να μιλάς για το φαί. Ο λόγος; Έχουνε κιόλας φάει..."

έλεγε και ο Μπρέχτ. Πόσο δίκιο είχε...

Οπόταν, συνεχίζοντάς,

Ναι είμαι ξεροκόφαλος! Και σ όποιον αρέσουμε λέει και ο φίλος μου ο Dark Era!

Αλλυλεγύη στους απεργούς του Jumbo,

Μποϊκοτάζ σε Jumbo και Super Home Center

Εμπρός της γής οι κολασμένοι!

Συντροφικά, ο Pak.