Πέμπτη 26 Απριλίου 2007

Wikipedia σε CD! ...

Η πιό πρωτοποριακή εγκυκλοπαίδεια βρίσκεται μπροστά σε ένα πισωγύρισμα. Οι ιθύνοντές της θα την βγάλουν σε CD! Πάμε πίσω σπό το δυναμικό στο στατικό... Η wikipedia, που έκανε την διαφορά με την δυναμικότητα και την εθελοντική συνεισφορά, γινεται μιά απ τα ίδια, μια κλασσική εγκυκλοπαίδεια. Άντε, να την δούμε και σε χαρτί. Τώρα, τί θα γίνει με τα δικαιωματα όλων των εθελοντών που την έφτιαξαν είναι ένα ζήτημα... 

Τετάρτη 18 Απριλίου 2007

Δήμου και Doncat

Άντε είπα και γώ να γράψω κάτι... Μέσα στο σάλο που δημιουργήθηκε για την αναστολή λειτουργίας του αγαπημένου μας blog, ας γράψω δυο λογάκια. Νίκος Δήμου. Το πρώτο βιβλίο που διάβασα ήταν το "Ψηφιακή Ζωή". Από τύχη μπορώ να πώ αφού έψαχνα κυρίως βιβλία με τεχνολογικό περιεχόμενο. Διαβάζοντας το όμως, ένιωσα μια απερίγραπτη χαρά, για πρώτη φορά διαβάζοντας βιβλίο. Ρέ γαμώτο, λεω... Αυτός τα λέει όπως τα σκέφτομαι... Δεν γίνεται, μπάς και τό γραψα εγώ το βιβλίο; Κοίταζα το εξώφυλλο, αλλά έγραφε άλλο όνομα, Νίκος Δήμου έλεγε. Και εκεί άρχισε η γνωριμία. Βιβλία πολλά δεν διάβασα, περισσότερο δοκίμια έψαχνα και δημοσιεύσεις σε περιοδικά. Βλέπετε η φλυαρία δεν μ αρέσει, μου αρέσουν τα σύντομα. Σιγά σιγά άρχισαν να φαίνονται και οι διαφωνίες. Άνθρωπος της ελευθερίας ο Δήμου, σε αντίθεση με μένα, που την θεωρώ έννοια ρηχή, αφελή, σχετική. Μου θυμίζει κάτι σαν το Καλό... Αντιπαλεύει τον κάθε -ισμό, αν και προσκολλημένος στον δικό του ορθολογΙΣΜΟ, τον μη πλήρη ( Αφου , κατα Γκεντελ, στο τέλος καταλήγει και αυτός δογματικός). Απ την άλλη εγώ, που θεωρώ ότι στο τέλος ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του -ισμό και αντιλαμβάνομαι ώς όυσιαστικό ο καθένας να ανήκει στον -ισμό του δικού του εαυτού. Ο ΝΔ αρνητής των κομμάτων, εγω fan... Διαφορές αρκετές, αλλά τα κοινά περισσότερα. Και αυτό γιατί είμαστε έξυπνοι άνθρωποι, όπως λέει, άρα και προοδευτικοί. Άνθρωποι της αλλαγής, του καινούργιου και άς διαφωνούμε σε κάποια σημεία αυτού του καινούργιου. Το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθα στη ζωή μου είναι να παίρνω από τους άλλους τον τρόπο σκέψης, και όχι τις απόψεις. Μαζί με τον Μαρξ, τον Γκεντελ , τον Αϊνσταϊν και άλλους, με τους οποίους διαφωνώ σε πολλά στις απόψεις τους, ο Νίκος Δήμου έπεξε σημαντικό ρολο στη διαμόρφωση της σκέψης μου. Δυστυχώς πρόλαβα το blog ως blogger κοντά στο προσωρινό τέλος... Ελπίζω πως δεν θα μείνω με τον καημό! Στο επανειδείν έξυπνε άνθρωπε...

Τρίτη 17 Απριλίου 2007

Η Αυτοκρατορία των Ηλιθίων! Vol. 2

 Γιάννης Πρετεντέρης. Ο σημερινός μας τιμώμενος! Τον θυμήθηκα ψες... Είχε εκπομπούλα βλέπετε... Διακύρηξε ψες την αδιάφθορη φύση των δημοσιογράφων. Δεν επιτρέπει λέει την αμφισβήτηση των κινήτρων τους. Λές και αυτοί είναι οι αδιάφθοροι της κοινωνίας μας! Οι προστάτες του απλόυ πολίτη! Όποιος αμφισβητεί την αλήθεια τους κόβεται... Δεν έχει λόγο στην εκπομπή και στα μέσα τους. Όμως φίλτατοι χάσατε... Το απόλυτο δικαίωμα της λογοκρισιας... Δεν το έχετε εδώ! Τα blog δεν σας ανηκουν. Και θα τα ακούτε καλά! Ναι, είναι αλήθεια , τα παίρνετε! Είστε πειθήνια παπαγαλάκια των αφεντικών σας και υπηρέτες της τσεπης σας! Χαζοί υπήκοοι της AGB που σας κοροϊδεύει. Και πανώ από όλα εγκλωβισμένοι στα κάγκελα του μικρού μικρού μυαλού σας. Η τρομοκρατία σας δεν θα περάσει...

"Η ανατροπή δεν είναι εκπομπη..."

Παρασκευή 13 Απριλίου 2007

H αυτοκρατορία των ηλιθίων!

 Παρακολουθώντας τις τελευταίες μέρες τα δημοσιογραφικά όργια γύρω από την βύθιση του Sea Diamond, μου ερέθισαν ξανά τα αντι-αισθήματα μου γύρω από το εξουσιαστικό κατεστημένο του σήμερα. Και διευκρυνίζοντας, δεν εννοώ το πολιτικό, το οποίο κατα την ταπεινή μου άποψη δεν είναι τόσο σάπιο όσο φαίνεται (υπάρχουν σωρό άνθρωποι σε αυτό το χώρο, που άφησαν πολύ ευνοϊκότερες συνθήκες, για να προσφέρουν με αγνή αυταπάρνηση), όσο για το δημοσιογραφικό. Η ασχετοσύνη, το πάθος για μείωση και η υπεροψία αυτών των ανθρώπων δεν έχει όρια. Η δικαστική τους διάθεση, η κατάχρηση της εξουσίας της έκφρασης και προφανής τάση για παντογνωσία με κάνει να ανατριχιάζω από δυσαρέσκεια και απαξίωση! Μια προφανής λύση θα ήταν να κλείσω το κουτί και να μήν ασχολούμαι κάν. Η έγνοια μου όμως είναι ο καημένος ο λαός, ο οποίος δεν έχει την ικανότητα κρίσης και αφήνεται έρμαιο στην βούληση αδαών, των οποίων η έγνοια είναι η τηλεθέαση και το πολύ νταραβούρι... Σε κάθε δημοκρατικό πολίτευμα υπάρχει ο αντίλογος. Αυτή είναι η ομορφιά της δημοκρατίας. Κόντρα λοιπόν στην δικτατορία των ΜΜΕ και των χειριστών τους, υψώνω το δικό μου μπαϊράκι και αφιερώνω μια σειρά posts με τον ανωθεν τίτλο στους ηλίθιους που κυβερνούν τα μυαλά μας σήμερα. Προσπάθεια μου θα είναι να καταδεικνυω πόσο αφελείς και ψεύτικοι δικτάτορες είναι...

 

Υ.Γ: Έλεος, δεν γίνεται να κατηγορούν την πιό επιτυχημένη διάσωση των τελευταίων ετών ώς αποτυχία γιατί σκοτώθηκαν δύο άτομα, όχι από αμέλεια κανενός αλλά από ατυχείς συγκυρίες.... Έλεος...

Τρίτη 3 Απριλίου 2007

H Kότα και το Αυγό...

Το αιώνιο ερώτημα... Τι ήταν πρώτο; Το αυγό ή η κότα; Ο αιώνιος φιλοσοφικός προβληματισμός! Η ιδέα ή η ύλη; Το πράγμα ή η ιδέα του πράγματος; Αιώνες καβγάδων μεταξύ φιλοσόφων, ιδεαλιστών και υλιστών ανέδειξαν το θέμα ώς το μείζον φιλοσοφικό ζήτημα. Πάνω του βασίστηκαν θρησκείες , ιδεολογίες , κινήματα, πολέμοι, επιστήμη, τέχνες, όλα...Αν όχι όλα τα πλείστα! Εγώ δήλωνω υλιστής. Με κάποιες υποσημειώσεις, όμως.Με βάση αυτές τις υποσημειώσεις, θεωρώ ότι το πρόβλημα πρέπει να επανακαθοριστεί, σε άλλες βάσεις, διατυπώνοντας την δική μου εκδοχή του υλισμού παραπέρα. Και θα εξηγήσω πώς...

Η βασική διαμάχη για το όλο θέμα ήταν το τί προηγήθηκε. Η ιδέα ή η ύλη. Τι ήταν η αρχή του Παντός; Μια ιδέα που ο αντικατοπτρισμός της έχει φτιάξει τον υλικό κόσμο ή μια υλική πραγματικότητα που απεικονιζεται σε ιδεατα σύνολα; Αυτό δίλημμα οδήγησε στην έκφραση ακραίων εκτιμήσεων όπως μή υπαρξη υλικής πραγματικότητας ή αντίθετα απουσία ιδεών από τον κόσμο. Το πρώτο βήμα που θα κάνω για τον επανακαθορισμό είναι το εξής. Θα θέσω, a priori, το πιο πάνω ερώτημα άτοπο και μή απαντήσιμο. Δεν μας απασχολεί και δεν θα έπρεπε! Θα αποδεχτούμε εδώ το αξίωμα της επ απειρο εναλλαγής. Δηλαδή η εναλλαγή ιδέας και ύλης τείνει στο άπειρο! Αποδεχόμενοι το πιο πάνω αξίωμα , μόνο ώς ανόητη θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε μια αναζήτηση του πρωτεύοντος. Άρα, σε αυτό το σημείο πρέπει να επανακαθορίσουμε την διαμάχη. Τη διαμάχη από την αναζήτηση του πρωτεύοντος στην αναζήτηση του κυριότερου. Αφού έχουμε επανακαθορίσει το ζήτημα, τώρα ώς υλιστής άς στηρίξω την άποψη μου γιατί η υλική πραγματικότητα είναι πιό σημαντική από τις ιδέες.

Ο κόσμος που ζούμε αποτελείται από ύλη! Θεωρώ ότι αυτή είναι η κύρια και πρωταρχική παραδοχή ενός υλιστή. Απ εκεί και πέρα πρέπει να παραδεκτώ την ύπαρξη ιδεών. Οι ιδέες υπαρχουν μέσα στην υλική μας πραγματικότητα και εκτός(Να σημειώσω ότι δεν εννοώ την ύπαρξη θεού). Οι ιδέες αντιπροσωπεύουν τον τρόπο με τον οποίο οργανώνεται η ύλη, επίσης και τρόπους που δέν μπορει να οργανωθεί η ύλη. Πχ, Μαθηματικά χ(ακόμη δέν γνωρίζουμε πόσες) διαστάσεων εκπροσωπούν την υλική πραγματικότητα. Μαθηματικά χ+1 διαστάσεων δεν εκπροσωπούν υλική πραγματικότητα. Εξακολουθούν όμως να υπάρχουν. Η ουσία είναι οι ιδέες να μήν υπερβαίνουν σε σημασία την υλική πραγματικότητα. Οι ιδέες εξηπηρετούν την ύλη (θά πρεπε) και όχι να την υποτάσσουν. Οι ιδέες δεν μπορούν να μένουν σταθερές και αναλλοίωτες. Οι ιδέες πρέπει να αλλάζουν και να προσαρμόζονται στις υλικές ανάγκες. Ο υπηρέτης ιδεών, αρχών , νόμων είναι ο αυθεντικός ιδεαλιστής. Η πίστη σε μια ιδέα, ότι και να ναι αυτή , δεν μπορεί να χαρακτηριζει ένα υλιστή. Ο υλιστής χρησιμοποιεί τις ιδέες για να διαμορφώσει την υλική πραγματικότητα, και ομοίως δεν την ταλαιπωρεί για χάρη μιας άχρηστης ιδέας! Αυτά προς το παρόν! Θα επανέλθω...