Κυριακή 12 Οκτωβρίου 2008

Information Validation

 

To γνωστό Information Overload, ως φαινόμενο, είναι χιλιοπαρατηρημένο και χιλιοσχολιασμένο. Το φαινόμενο της εποχής, η υπερβολική δόση πληροφορίας, βασανίζει ένα μεγάλο κομμάτι του ενεργού διαδυκτιακού πλυθησμού, συμπεριλαμβανομένου και μένα:(. Δυστυχώς, η υπερβολική δημιουργία πληροφορίας κάνει την κατανάλωση της και την σωστή απορρόφησή της εξαιρετικά δύσκολη. Προσωπικά, οι καθημερινές πηγές πληροφόρησης μου είναι καμιά 20ρια blogs παντός περιεχομένου, καμιά 10ριά blogs τεχνικού περιεχομένου, 4-5 newsletters στο email μου, 4-5 portal και 2-3 εφημερίδες, Και το αποτέλεσμα, δεν προλαμβαίνω, τα πλείστα μένουν στα αδιάβαστα. Ά ξέχασα να βάλω και καμιά 20ριά βιβλία αδιάβαστα στη βιβλιοθήκη συν συνδρομές σε συμβατικά περιοδικά. Και στο τέλος όλα αυτά να με οδηγούν σε ενοχές τύπου "Άντε, και πάει και αυτό το μήνα το SQL Server magazine στο αρχείο αδιάβαστο. Το επόμενο τεύχος θα το διαβάσω όλο!" .

Όλα αυτά πλέον με οδηγούν στη σκέψη ότι η τέχνη των επόμενων χρόνων θα είναι αυτό που εγώ αποκαλώ Information Validation. Θα είναι πλέον η ικανότητα μέσα από όλη αυτή τη παραγωγή bits και bytes, αναμασημένης πληροφοριάς και κόπιας πολλές φορές, να μην πω σαβούρας τις πλείστες, η εξαγωγή και η διάκριση της χρήσιμης και με αξία πληροφορίας. Ίσως πλέον να πρέπει να γίνουμε εξαιρετικά επιλεκτικοί στο τι διαβάζουμε και πώς. Ίσως πλέον να πρέπει να μειώσουμε τα κοινωνικά δίκτυα στα οποία συμμετέχουμε, να επιλέγουμε ποίοι είναι οι πραγματικοί μας φίλοι και σύνδεσμοι σε αυτά, να συμμετέχουμε εκεί που πράγματι έχουμε κάτι να δώσουμε(ποτέ δεν κατάλαβα γιατί θα έπρεπε να συμμετέχω στο group AMAN-τα καθάρματα του facebook, αν και τους εκτιμώ αφάνταστα) να διαβάσουμε αυτά που έχουν κάτι να μας πούν. Ίσως το μέλλον να είναι η τέχνη της αναζήτησης, της αξιολόγησης και της κατανόησης της πληροφορίας. Τουλαχιστον εγώ το έχω θέσει ώς προτεραιότητα, πρίν πάθω κανένα buffer overflow... 

Τετάρτη 1 Οκτωβρίου 2008

Το μπάσταρδο

(Διευκρύνιση. Στο πάρακάτω κείμενο η λέξη μπάσταρδος χρησιμοποιείται με την εννοια του νόθου και όχι του εξώγαμου!)

1η του Οκτώμβρη σήμερα! Ημερα ανεξαρησίας της Μεγαλονήσου μας. Και είπα και γώ να γράψω κάτι, να ξιτεμπελιάσω, κατα παράκληση του δόκτωρα.

Δεν είμαι εθνικιστής, δεν ήμουνα ποτέ και δεν θα μπορούσα, από υλικής άποψης πρώτιστα και όχι μόνο ιδεολογικά. Ο παππούς μου ήταν Σλοβάκος, η γιαγιά μου Τσέχα, οι άλλοι δυό ελληνοκύπριοι με βέβαιη ανάμειξη Τουρκικού αίματος στις φλέβες τους. Στο αίμα μου συνυπάρχουν δυό μεγάλες "εθνικές" συγκρούσεις. Ελληνες-Tουρκοι, Τσέχοι-Σλοβάκοι. Τί έθνος θα μπορούσα να δηλώσω εγώ; Για ποία εθνική ανωτερότητα θα μπορούσα να πεθάνω; Εγώ, ένα καθαρόαιμο μπάσταρδο; Ναι, είμαι μπάσταρδο και το χαίρομαι! Θα προκαλούσα οποιοδήποτε "δηθεν" καθαρόαιμο σε οτιδήποτε. To "Πατρίδα μου η Γή" σε μένα παίρνει σάρκα και οστά. Νιώθω σπίτι μου όταν πίνω Slivovitz στις καταπράσινες πεδιάδες της Μοραβίας, τόσο όσο όταν πίνω ρακί στα βουνά του Ψηλορείτη όσο και όταν πίνω Ζιβανία στα Λεύκαρα του Χάρη. Μ αρέσει το χιούμορ και το ταμπεραμέντο των Μοραβών(όχι, δεν είναι καθόλου κρυόκολοι, παρά το κρύο. Πώς μπορείς να είσαι κρύος όταν αντί για νερό, μαζί με τον καφέ πίνεις μπύρα;) όσο και η κουλτούρα του νεοέλληνα αλλά και τσαμπουκάς του νεοκύπριου. Μ αρέσεί όμως και ο ανατολίκος αέρας που πιάνει ξόφαλτσα το πρόσωπό μου, μαζί με τις όμορφες και σαγηνευτικές μυρωδιές που φέρνει μαζί του.

Κατά τα άλλα σήμερα γιορτάζει το κράτος των μπάσταρδων. Δεν ήμασταν ποτέ καθαροι, λερωθήκαμε από τότε που ήρθε ο Τεύκρος, ο πρώτος εισβολέας, Ελληνας. Ακόμα και σήμερα, πολλοί είμαστε παιδιά ανάμειξης πρώτου βαθμού. Ρωσοκύπροι, Τσεχοκύπριοι Λιβανιοκύπριοι, Τουρκέλληνες, Σριλανκεζοκυπριοι, τα πάντα θα βρείς σε αυτό το τόπο. Η θέση, οι συνθήκες και η ιστορία έκαναν αυτό το μέρος τόπο ανάμειξης. Και γι αυτό γιορτάζω και γω. Αυτό το κράτος είναι το κόκκινο πανί των εθνικιστών. Το μισούν από την μέρα της ίδρυσής του. Μισούν τη σημάια του, το σύνταγμά του, την δομή του. Και αυτό γιατί τους καταργεί, βρέ το μπάσταρδο, είναι βαθιά αντεθνικό, από την σημαία μέχρι τα χαρτονομίσματα και τις ταμπέλες. Γι αυτό προσπάθησαν να το διαλύσουν, με κάθε τρόπο.

Το μίσος είναι βαθύ και όπου μίσος υπάρχει φόβος. Το μίσος προέρχεται από τον φόβο. Και αυτό γιατί η εξέλιξη βοηθάει την ανάμειξη. Την βοηθάει να απομονώσει τα συν και να αφήσει πίσω τα πλήν. Οι καθαρόαιμοι φοβούνται τους ανάμεικτους. Τα bulldogs και τα terriers φοβούνται τα pit bull τα οποία είναι το αποτέλεσμά τους. Πάντα η ανάμειξη είναι αισθητικά και υλικά ανώτερη από την απλότητα. Από το μπόλιασμα των δέντρων, στο blended ουίσκι μέχρι και την ανάμειξη των χρωμάτων στη ζωγραφική. Ακόμη και ο mocha coffee είναι ανώτερος από τον απλό καφέ και την απλή σοκολάτα. Μπασταρδεψτε λοιπον!