Τετάρτη 29 Αυγούστου 2007

Ο άσπρος τοίχος!

 Φανταστείτε τώρα ένα άσπρο τοίχο! Όμορφο και φρεσκοβαμμένο! Καθαρό και λαμπερό κάτω από το φώς του ήλιου! Και μπροστά του μιά σειρά από ανθρώπους, με την πλάτη γυρισμένη στο τοίχο. Πρώτος, πρώτος ο εμπρηστής του Υμητού, πού είναι και επίκαιρος. Δίπλα του αυτός που θα κτίσει σπιτάκι στα καμένα, αυτός που τον πλήρωσε. Επόμενος, ο δολοφόνος του αγοριού στην Αγγλία. Μετά να ακολουθεί και κανένας επίσκοπος και κάποιος λεφτάς, ας πούμε αυτός που μας έκλεψε τα λεφτά με τα ομόλογα. Και αφου έχουν σταθεί καλά ντυμένοι με φρεσκοπλυμμένα ρούχα να κοιτάνε μπροστά. Και μετά ομοβροντή, "μπάμ" που λέμε. Και τέλος. Αν ζούσε ο θείος αυτό θα έκανε. Θα ησυχάζαμε. Κι όμως δεν τον θέλαμε. Θέλαμε ελευθερία, δημοκρατία. Την πήραμε, την έχουμε, την απολαμβάνουμε. Μαστουριάζουμε κάτω από τον καπνό του φρεσκοκαμμένου πεύκου χαρούμενοι που ο καθένας κάνει ότι γουστάρει... Στην υγειά μας!