Κυριακή 30 Δεκεμβρίου 2007

H φιλοσοφία της σιωπής

"Για όσα δεν μπορεί να μιλάει κανείς γι αυτά πρέπει να σωπαίνει". Μεγάλη η κουβέντα του Βιτγκενστάιν, αν και λίγοι την κατάλαβαν. Πράγματι τί μπορείς να κάνεις όταν βλέπεις την αλήθεια μπροστά σου και δεν μπορείς να την πείς, να την εκφράσεις. Απλά σιωπάς... Την βλέπεις, την θαυμάζεις και λυπάσαι, λυπάσαι για τους άλλους που είναι τυφλωμένοι στο ψέμα τους. Τόσο που αδυνατούν να κοιτάξουν αλλού...

Απ εκεί και πέρα καταλαβαίνεις ότι πράγματι το λακωνίζειν εστί φιλοσοφείν. Και ο μινιμαλισμός πλέον τρόπος ζωής. Να υπάρχει μόνο ότι αξίζει. Ότι είναι περιττό και αχρείαστο στο τέλος καταντά εμπόδιο και σκουπίδι. Και η φλυαρία αρχίζει να αποτελεί ρουτίνα και κίνδυνο.

Οπόταν το Bloggάκι μου καλοσορίζει το νέο χρόνο συνεχίζοντας τον μοναχικό δρόμο της σιωπής, φιλοσόφοντας πάντα μόνο για αυτό που αξίζει...

Προκαταβολικά καλό νέο έτος!

Παρασκευή 12 Οκτωβρίου 2007

Για το "Blogging"...

(Σημ. Το post είχε γραφτεί για να δημοσιευτεί στο The blog of Pak αλλά λόγω της σχετικότητας του με την τεχνολογία αναδημοσιεύεται και στο Paks Technical Blog

Τις τελευταίες μέρες, μετά που διάβασα πολλά και διάφορα, περνούν από το μυαλό μου διάφορες σκέψεις περί του θέματος και είπα να τις καταγράψω. Τί είναι το blogging τελικά, τί είναι το blog, ποιός είναι σκοπός τού; Ξεκαθαρίζω από την αρχή ότι θεωρώ το blog ώς εργαλείο, τίποτα παραπάνω. Ένα εργαλείο που ο καθένας το χρησιμοποιεί όπως γουστάρει ο ίδιος για να γράψει ότι θέλει ο ίδιος. Άλλοι το χρησιμοποιούν για τη δουλειά, άλλοι για ψυχαγωγία, άλλοι για να περάσει η ώρα, άλλοι για να βγάλουν χρήματα, άλλοι το βλέπουν σοβαρά...

 Θεωρώ ότι το blog δεν προσέφερε κάτι καινούργιο στην ανθρωπότητα. Έιναι μιά παραλλαγή των υπάρχουσων μέσων έκφρασης και τίποτε παραπάνω. Καμία σχέση με επανάσταση που έχει έρθει εδώ και 20 χρόνια με το διαδύκτιο. Το αν κάποιοι άργησαν να το καταλάβουν είναι άλλο θέμα. Το ότι φουντώνει η χρήση του και γίνεται θόρυβος γύρω από αυτό είναι απλά περιστασιακό. Είναι κάτι σαν μόδα όπως ήταν κάποτε το irc, τα chatrooms, τα forum, το skype, το msn, και άλλα τόσα... Τώρα για το blogging και τους bloggers, τις θεωρώ έννοιες αστείες και ανούσιες. Δεν υπάρχει κίνημα των bloggers ούτε και εκφραστές τους. Εγώ δεν έχω τίποτα κοινό με τον blogger δίπλα μου. Ισα ίσα μπορεί να είμαστε και αχώριστοι εχθροί. Πως μπορούν να μας εντάσσουν σε κοινό κίνημα; Πώς μπορεί αυτός να με εκπροσωπεί στην τηλεόραση; Συνήθως τα κινήματα απαρτίζονται από ανθρώπους με κοινές αντιλήψεις και στόχο. Παρατήρησε κανείς κάτι τέτοιο; Τι κοινό έχω εγώ με τον Παπανδρέου η τον Ανδρουλάκη; Είμαστε και οι τρείς "bloggers"; Μου ακούεται τόσο αστείο όσο αν άκουγα για κίνημα των χρηστών του μετρό η αν άκουγα ότι κάποιος είναι "metrer".

  Τώρα όσον αφορά τα δικά μου blogs, εγώ τα χρησιμοποιώ κυρίως σαν σημειωματάριο(Μ αρέσει να το διατηρώ στην αρχική του χρήση, την αρχική του έννοια, web log, δικτυακό ημερολόγιο). Μ αρέσει να σημειώνω τις σκέψεις μου μέσα, όποτε μου έρθουν αυτές, έτσι απλώς για να τις έχω συγκεντρωμένες. Για να μπορώ να ανατρέχω σε αυτές στο μέλλον. Ταυτόχρονα όποιος επιθυμεί μπορεί να ρίξει μια ματιά, να αφήσει την δική του υποσημείωση. Ώρες ώρες ρίχνω και καμιά ματιά στους άλλους έτσι για να ερεθιστεί το μυαλό μου. Αποφεύγω να μπω στο ψεύτικο παιχνίδι της υποχρέωσης, της λογικής του πρέπει κάτι να γράψω έχει καιρό να γράψω. Της λογικής του πρέπει να σχολιάσω τον άλλο για να με σχολιάσει και αυτός. Της ανάγκης να απαντήσω στη μπηχτή. Της διαδικασίας της μεγάλης και ατέλειωτης συζήτησης. Υπάρχουν καλύτεροι τρόποι για αυτά. Άν θέλω μεγάλη συζήτηση, μπορώ να χρησιμοποιήσω ένα forum. Εκεί τουλάχιστον θα με διαβάσουν έτσι κι αλλιώς. Θα γλυτώσω τη ζητιανιά της ανάγνωσης. Και θα είμαι σε ένα καθεστώς ισότητας και όχι με το φόβο της διαφωνίας με τον ιδιοκτήτη του blog. Στα blog τελικά με τον καιρό οι διαφωνούντες αποχωρούν και μένουν ο ιδιοκτήτης και οι χειροκροτητές του. Και κάνουν μαζί ωραίο παρτάκι. Ενώ στα fora οι διαφορετικές απόψεις διατηρούνται. Άν πάλι θέλω μεγάλη παρέα υπάρχει το facebook η και το hi-5. Εκεί τουλάχιστον δεν πρέπει να συμφωνείς με τον blogger για να είσαι φίλος του. Σε ακραίες περιπτώσεις έλλειψης κοινωνικότητας υπάρχει και το second life. Σε πιό ακραίες περιπτώσεις έλλειψης κοινωνικής σημασίας υπάρχει και η πατροπαράδοτη μέθοδος του group therapy και της εξομολόγησης. Πιστέψτε με εκεί θα σας ακούσουν και θα σας σεβαστούν ότι μαλακία και να πείτε. Σε σύγκριση με όλα αυτά το blog είναι ένα κακό υποκατάστατο.

  Εν τέλει το blog είναι εκεί. Δεν ανήκει σε κανένα, δεν υποκύπτει σε πρέπει και κανόνες. Είναι ένα εργαλείο, ένα μέσο. Κάποιους τους υπηρετεί, τους εξυπηρετεί και κάποιοι άλλοι το υπηρετούν. Είναι θέμα επιλογής...

Πέμπτη 11 Οκτωβρίου 2007

Εις υγείαν! (Γιορτή αφιερωμένη στις ευτυχισμένες μέρες που περνούμε!)

Σήμερα θα πιούμε στην υγειά του καπιταλισμού!

Στην υγειά σου λεβέντη μου, που οι πανίσχυρες δυνάμεις σου (δυνάμεις της ελεύθερης αγοράς είναι; κάτι τέτοιο...) έριξαν τα τελευταία χρόνια τις τιμές των καυσίμων 4 φορές προς τα κάτω!

Στην υγειά σου γιατί μόνο τον τελευταίο χρόνο έριξες την τιμή των σιτηρών 50%!

Στην υγειά σου για τις χιλιάδες θέσεις ανεργίας, εμ εργασίας ήθελα να πώ, που δημιουργείς κάθε χρόνο!

Στην υγειά σου που αύξησες τους μισθούς των πτυχιούχων στα 700 ευρώ το μήνα (Μην ανησυχείς, το άγχος της αποταμίευσης τους θα το επωμιστούμε εμείς)!

Στην υγειά σου για την άριστη υγεία που μας προσφέρεις! ( Η διανυκτέρευση σε νοσοκομείο στοιχίζει πλέον μόνο κανένα κατοστάρικο.)

Στην υγειά σου για την άριστη ποιότητα! Άφησες τον Ευαγγελάτο χωρίς δουλεία!

Στην υγειά σου για τα ελεύθερα ωράρια! (Βρήκε και η μάνα μου απασχόληση για τις γιορτές! Ξέρεις, βαριότανε δεν είχε τι να κάνει...)

Στην υγειά σου για τη μεγάλη ποικιλία που μας προσφέρεις! Έτσι είμαστε όλοι ελεύθεροι να επιλέξουμε τα προιόντα του Carrefour!

Άντε με μέθυσες πάλι! Να τα χιλιάσεις! 

ΥΓ: Ξέχασα τον πολιτισμό. Τα πάρτυ της ΔΑΠ θα μείνουν στην ιστορία, βαριά πολιτιστική κληρονομιά στους νεότερους! Στην υγειά μας!

Δευτέρα 1 Οκτωβρίου 2007

Η ιδιοκτησία του πνεύματος

 Πολλοί από εσάς θα με βρίσετε (και πάλι) αλλά... τι να κάνουμε, η άποψη μου είναι η άποψη μου. Εξάλλου συνήθισα να είμαι "αντισυμβατικός", ιδιαίτερα ως προς τους κοινούς  "αντισυμβατικούς". Λοιπόν είμαι κατά της πνευματικής ιδιοκτησίας! Θεωρώ αδιανόητο κάποιος να είναι κάτοχος, ιδιοκτήτης μιας ιδέας! Θεωρώ πολύ πιο λογικό, αν και πάλι παράλογο κάποιος να κατέχει ένα κομμάτι γης, ένα κομμάτι θάλασσας, ένα μήλο παρά να κατέχει μια ιδέα. Οι ιδέες δεν ανήκουν σε κανένα, είναι κτήμα όλων. Ο καθένας μπορεί να σκεφτεί ότι θέλει χωρίς να δίνει λογαριασμό σε οποιονδήποτε, και ας έχει αυτός ο οποιοσδήποτε σκεφτεί το ίδιο πράγμα λίγο νωρίτερα. Αυτό απλά, γιατί κανένας από τους δύο δεν έχει δημιουργήσει την σκέψη. Απλά και οι δύο την κατέγραψαν. Η σκέψη, η ιδέα προϋπάρχει δεν φτιάχνεται. Η ιδέα δημιουργήθηκε μαζί με την ύλη.

Τί είναι όμως ιδέα (Κατ εμέ πάντοτε); Η ιδέα είναι μια απεικόνιση της ύλης, μια κατάσταση της, μια μορφή της. Κάθε ιδέα περιγράφει μια υλική πραγματικότητα. Κατά συνέπεια είναι στενά συνδεδεμένη μαζί της, εξαρτημένη από αυτή. Καμιά ιδέα δεν μπορεί να υπάρξει, δεν μπορεί να σταθεί εκτός υλικής πραγματικότητας. Οιεσδήποτε τέτοιες ιδέες είναι ψευδείς και ανύπαρκτες. Άρα οι ιδέες αποτελούν ένα σύνολο (πεπερασμένο) όλων των καταστάσεων που μπορεί να βρεθεί η ύλη, υπαρκτό εφόσον θεωρήσουμε την ύλη υπαρκτή πραγματικότητα. Δημιουργήθηκε μαζί με την δημιουργία της ύλης. Αυτό συνεπάγεται ότι η παρούσα κατάσταση της ύλης (η ύπαρξη) είναι ένα υποσύνολο των ιδεών (Όλων των δυνητικά υπαρκτών καταστάσεων). Οποιαδήποτε αλλαγή στο υποσύνολο της κατάστασης της ύλης σημαίνει αλλαγή του ίδιου του υποσυνόλου άρα δημιουργία καινούργιου υποσυνόλου. Σε αντίθεση, η διατύπωση μιας καινούργιας ιδέας για την υλική πραγματικότητα δεν οδηγεί σε αλλαγή του συνόλου των ιδεών, απλά σε ακόμα μια καταγραφή ενός μέρους του. Τώρα αν έστω θεωρήσουμε την δημιουργία αξιόλογη δικαιολογία για την ύπαρξη ιδιοκτησίας, τότε η ιδιοκτησία ύλης δικαιολογείται ενώ η ιδιοκτησία του πνεύματος όχι(Αφού ποτέ δεν δημιουργήθηκε αλλά προϋπήρχε πάντοτε).

 Τώρα ας περάσουμε στα πιο απλά και καθημερινά. Επειδή ξέρω ότι θα ακούσω πολλά (Όλοι εσείς οι bloggers είστε πνευματικοί παραγωγοί και προφανώς θίγονται τα συμφέροντά σας) σκεφτείτε μονάχα τα εξής "παράδοξα". Με τη λογική της πνευματικής ιδιοκτησίας όποιος καταγράφει πρώτος μια ιδέα δικαιούται την ιδιοκτησία της άρα και την οποιαδήποτε χρήση της. Άρα αυτός που πρώτος σκέφτηκε την πόρτα έπρεπε να εισπράττει δικαιώματα από την χρήση της ιδέας του. Έτσι απλά,  όποιος φτιάχνει πόρτες θα έπρεπε να τον πληρώνει, αλλιώς δεν θα δικαιούταν να χρησιμοποιήσει πόρτες! Πολλά λεφτά έ; Που να σκεφτόσουν τον τροχό ή την φωτιά. Σκεφτείτε τον Νεύτωνα με τον νόμο της βαρύτητας! Χρυσή επένδυση!

Πάραυτα, αναγνωρίζω ότι η σημερινή καπιταλιστική διάρθρωση αναγκάζει και μένα και πολλούς «πνευματικούς καταγραφείς» να πουλούμε και να διεκδικούμε ιδιοκτησία πάνω σε πνευματικά αγαθά κυρίως για λόγους επιβίωσης. Γιατί αν δεν το κάνουμε κάποιοι άλλοι θα το κάνουν στη θέση μας. Η απαξίωση της απαίτησης της πνευματικής ιδιοκτησίας θα μπορούσε να προέλθει μόνο μέσα από ένα διαφορετικό πλαίσιο κοινωνικής οργάνωσης από το σημερινό. Ένα άλλο κόσμο, διαφορετικό…

Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2007

Του κακού πολιτικού!

Εσύ μαλακα, φταίς

Ναί, φταίς που σε ψήφισα, φταίς που σε εμπιστεύτηκα.

Εσύ φταίς που δεν υλοποίησες αυτά που δεν υποσχέθηκες ποτέ.

Εσύ φταίς που υλοποίησες αυτά που υποσχέθηκες!

Εσύ φταίς που εγώ δεν κατάλαβα ποτέ το προγραμμά σου για να δώ τι θα κάνεις! Φταίς μάλλον, που δεν το διάβασα ποτέ!

Φταίς που δεν πρόβλεψες όλες τις πιθανές εξελίξεις που μπορεί να έχει η μίζερη ζωή μου!

Φταίς που δεν μου καίγεται καρφί!

Φτάις γιατί όταν είχε εκλογές εγώ λιαζόμουν στην παραλία!

Φταίς που τρώω μέχρι σκασμού και πεθαίνω από έμφραγμα, γιατί δεν ήταν έτοιμο το νοσοκομείο να με περιθάλψει!

Φταίς που είχα ατύχημα όταν οδηγούσα μεθυσμένος, γιατί δεν ξόδεψες αρκετά για να με πείσεις να μην πιώ!

 Φταίς για τις φωτιές! Γιατί όταν σου έγλειφα τον κώλο υπέκυψες και προσέλαβες τον υιό μου στην δασοπυρόσβεση!

Φυσικά και φταίς!

Ποιος θα φταίει; Εγώ; Εγώ δεν φταίω ποτέ! Είμαι ο απλός, αθώος, απροστάτευτος πολίτης...

Δήμου κρίσις

Προς Νίκο Δήμου,

Κύριε Δήμου,

Να ξέρετε σας εκτιμώ αφάνταστα, όχι γιατι έχουμε τις ίδιες απόψεις, απλά γιατί είστε νοήμων άνθρωπος! Σχετικά με σας έγραψα σε παλαιότερο post. Αλλά να μου επιτρέψετε να σας κατακρίνω. Θα χαρακτηρίσω αυτό το συνεχές ανοιγο-κλείσιμο του blog σας ΚΑΡΑΓΚΙΟΖΙΛΙΚΙ! Ή κλείστε το ή ανοίξτε το! Και μένα μου την σπάνε αρκετά στο δυαδίκτυο. Όταν αυτό συμβαίνει όμως τότε απλά απέχω, απέχω σιωπηρά. Και το δικό μου blog βουβαίνεται για καιρό όταν απαξιώ να γράψω. Και όταν μου περάσει επιστρέφω. Έτσι απλά. Όυτε φανφάρες,ούτε παρτάκια, ούτε παρακάλια. Εσείς μπορεί να γουστάρετε δεν λέω, απλά εκφέρω την δική μου κρίση όπως και σείς για πολλούς συνανθρώπους μας. Ώρες ώρες μου θυμίζετε τον Βασίλη και το "Κι αλλο, κι άλλο..."

Τετάρτη 29 Αυγούστου 2007

Ο άσπρος τοίχος!

 Φανταστείτε τώρα ένα άσπρο τοίχο! Όμορφο και φρεσκοβαμμένο! Καθαρό και λαμπερό κάτω από το φώς του ήλιου! Και μπροστά του μιά σειρά από ανθρώπους, με την πλάτη γυρισμένη στο τοίχο. Πρώτος, πρώτος ο εμπρηστής του Υμητού, πού είναι και επίκαιρος. Δίπλα του αυτός που θα κτίσει σπιτάκι στα καμένα, αυτός που τον πλήρωσε. Επόμενος, ο δολοφόνος του αγοριού στην Αγγλία. Μετά να ακολουθεί και κανένας επίσκοπος και κάποιος λεφτάς, ας πούμε αυτός που μας έκλεψε τα λεφτά με τα ομόλογα. Και αφου έχουν σταθεί καλά ντυμένοι με φρεσκοπλυμμένα ρούχα να κοιτάνε μπροστά. Και μετά ομοβροντή, "μπάμ" που λέμε. Και τέλος. Αν ζούσε ο θείος αυτό θα έκανε. Θα ησυχάζαμε. Κι όμως δεν τον θέλαμε. Θέλαμε ελευθερία, δημοκρατία. Την πήραμε, την έχουμε, την απολαμβάνουμε. Μαστουριάζουμε κάτω από τον καπνό του φρεσκοκαμμένου πεύκου χαρούμενοι που ο καθένας κάνει ότι γουστάρει... Στην υγειά μας!

Δευτέρα 27 Αυγούστου 2007

Όλοι εκεί! Για να ξαναγεννηθούμε από τη στάχτη μας...

 

Ας είμαστε όλοι εκεί...

Διαδώστε το...

anadasosi.blogspot.com

Παρασκευή 24 Αυγούστου 2007

.

Κάθομαι και βαριέμαι. Είπα να γράψω κάτι... Αλλά τι; Καμιά έμπνευση, καμιά ιδεα. Ολα όσα στριφογύριζαν στο μυαλό μου τόσο καιρό μου φαίνονται πλέον τόσο απλά, προφανή, κοινότοπα... Πολλές φορες σκέφτομαι ότι όταν δείς την αλήθεια σταματάς να σηζητάς. Τί να πεις; Ότι και να πέις δεν αλλάζει. Η αλήθεια είναι αλήθεια, δεν αλλάζει. Δεν ξεγελιέται. Όταν προσπαθείς να την αλλάξεις, σημαίνει τη φοβάσαι, την αποφεύγεις. Και όλο αυτή επανέρχεται αλλά εσύ τίποτα, το βιολί σου... Πολλοί αρέσκονται να ζούν στο ψέμα απλά γιατί τους απαλύνει τον πόνο. Τον φόβο που αυτή προκαλέι. Και αν μια μέρα ανοίξουν τα μάτια και τη δούν, δεν την αποδέχονται, την αφορίζουν. Φταίνε τους άλλους ότι αυτοί δήθεν την έφτιαξαν, ότι είναι πλαστή. Πάντα φταίνε οι άλλοι. Άχ αυτοί οι άλλοι, κρυμμένοι πίσω από κάθε γωνιά, έχουν στο μυαλό τους μόνο το κακό μας. Αυτοί μας καταπιέζουν, αυτοί μας στερούν την ελευθερία μας, αυτοί μας κατάντησαν έτσι. Και τοτε προσπαθούν να ξεχάσουν πίνοντας από τα μπουκάλια της αιώνιας μέθης. Της μέθης της ελευθερίας, του καλού, του σωστού του δίκαιου. Και όταν πιούν καλά καλά, ρίχνουν ένα ευτυχισμένο υπνάκο χαρούμενοι στο ψέμα τους. Το ψέμα που αιώνια συντηρούν για να γιατρέψουν τον πόνο τους... Τον πόνο της αλήθειας...

Δευτέρα 20 Αυγούστου 2007

Η ακρίβεια της έκφρασης.

 Πολλές φορές νιώθω ότι το επάγγελμα μου με κάνει να βλέπω δομές και καταστάσεις της πραγματικότητας που άλλοι άνθρωποι δεν μπορούν να διακρίνουν. Βλέπετε, το να προσπαθείς να κάνεις τα σίδερα να σκεφτούν, να επικοινωνήσουν και να δράσουν απαιτεί να διακρίνεις και να αποτυπώσεις ξεκάθαρα πολλές ανθρώπινες λειτουργίες. Θεωρώ πολλές φορές, σε αντίθεση με την τάση που επικρατεί να φτιάξουμε υπολογιστές που να σκέφτονται ανθρώπινα,  ότι ο άνθρωπος έχει πολλά να μάθει από τον τρόπο σκέψης ενός υπολογιστή. Γι αυτό και πιστεύω ότι οι υπολογιστές δέν θα μοιάσουν ποτέ στον άνθρωπο(πιο πιθανό και ωφέλιμο μου μοιάζει το αντίθετο). Και αυτό γιατί είναι φτιαγμένοι για να λειτουργούν σωστά. 

Ώς εκ τούτου, μια βασική αρχή από τον κόσμο των υπολογιστών με βοηθά να παρατηρώ δυσαρμονίες και στρεβλώσεις στον ανθρώπινο κόσμο. Αυτή είναι τα πρωτόκολλα επικοινωνίας. Τι είναι ενα πρωτόκολλο επικοινωνίας; Είναι η σύμβαση μεταξύ των υπολογιστών για το πώς θα μιλήσουν μεταξύ τους, δηλαδή τί σημαίνει το κάθε τι , η κάθε πληροφορία που ανταλλάσουν μεταξύ τους. Αν δεν υπάρχει πρωτόκολλο, η επικοινωνία δεν είναι εφικτή. Κάτι τέτοιο δεν ισχύει στον ανθρώπινο κόσμο. Ο καθένας μιλάει όπως θέλει, εννοώντας ότι θέλει, καταλαμβαίνοντας ότι θέλει, συμφωνόντας στο τέλος επί του τίποτα. Δεν είναι δυνατόν να ορίζουμε μια λέξη όπως θέλουμε στο μυαλό μας (πολλές φορές παραποιώντας τον αρχικό ορισμό της)  και μετά να συζητάμε επ αυτής απαιτώντας από τους άλλους να μαντέψουν την έννοια. Θεωρώ σημαντικό πρίν την έναρξη οποιασδήποτε συζήτησης να ορίζονται επακριβώς οι έννοιες που θα χρησιμοποιηθούν. Ειδάλλως οδηγούμαστε σε ανούσιες, ανύπαρκτες και εκνευριστικές διαφωνίες ή και σε ψεύτικες συμφωνίες. Αν δεν έχουμε προβεί σε αυτή τη διευθέτηση τότε θεωρώ ότι οι ερμηνείες που πρέπει να εννοούνται είναι επίσημες της ομιλούμενης γλώσσας (δηλ. αναφορές σε λεξικά). Πχ δεν γίνεται να συζητάμε για ελευθερία αν δεν έχουμε συμφωνήσει τι θα πεί ελευθερία. Δεν γίνεται να λέμε κάποιον ανήθικο αν δεν έχουμε ξεκαθαρίσει τί θα πεί ηθική. Αυτό το φαινόμενο αποκτά μεγαλύτερη σπουδαιοτητα όταν έχουμε να κάνουμε με εκ φύσεως αόριστες έννοιες όπως καλό, κακό, σωστό, αρετή, όμορφο κα.

Ίσως κάποιοι να με βρίσκουν υπερβολικό και ιδιότροπο αλλά αποφάσισα να μην συμμετέχω σε συζητήσεις που δεν έχουν προβεί στην πιο  πάνω διευθέτηση.

 (Πολλά πήγαν στραβά στην ιστορία του ανθρώπου γιατί κάποιοι άλλα έγραψαν και άλλοι άλλα κατάλαβαν...)

Παρασκευή 17 Αυγούστου 2007

Εσείς ...

Όλοι εσείς που φωνάζετε σήμερα, είστε αυτοί που σας φώναζαν χθες. Εσείς που φωνάζετε για την Πεντέλη, εσείς ήσασταν που κάψατε την Πάρνηθα. Είστε οι πρώτοι που θα αγοράσετε καινούργιο σπιτάκι. Εσείς που φωνάζετε για τα λαμόγια και τους κλέφτες του δημοσίου είστε οι πρώτοι που θα δεχτείτε να πληρώσετε χωρίς απόδειξη. Είστε εσείς που δεν θα πληρώσετε στις συγκοινωνίες. Εσείς που φωνάζετε για το δημόσιο ήσασταν εσείς που τρέχατε να χώσετε μέσα πρώτοι τα παιδιά σας. Εσείς που φωνάζετε για το ρουσφέτι είστε πρώτοι που θα γλύψετε κώλο. Εσείς που κλαιτε για το παιδί σας που πέθανε στην άσφαλτο, εσείς του αγοράσατε το αυτοκίνητο. Εσείς το αφήσατε να κυκλοφορά και να πίνει. Εσείς που φωνάζετε για το αεροπλάνο που έπεσε, εσείς ήσασταν που θέλατε ιδιωτικοποίηση για να μειωθούν τα ναύλα. Πάρτε μειωμένα ναύλα. Ταξίδι χωρίς επιστροφή. Εσάς που σας πείραξαν οι υποκλοπές, εσείς ψηφίσατε φιλελευθεροποίηση. Εσείς που οδύρεστε για τα ομόλογα, είστε οι πρώτοι πελάτες του Χρηματιστήριου. Εσείς που φωνάζετε για το σύστημα υγείας, είστε οι πρώτοι που σκοτώνετε τον εαυτό σας. Φλομώνεστε στο τσιγάρο, το ποτό και το φαί και μετά σας φταιει το κράτος που θα πεθάνετε από καρκίνο. Εσείς που φωνάζετε για τον πόλεμο, εσείς συνεχίζετε να καίτε αμέριμνα πετρέλαιο. Εσείς που φωνάζετε για τους μετανάστες είστε οι πρώτοι που θα τον προσλάβετε με 10 ευρώ την ημέρα. Εσείς που φωνάζετε ότι η αστυνομία δεν σας προστατεύει είστε εσείς που τις ρίχνατε πέτρες προχθές στην πορεία. Εσείς που λέτε ότι οι πολιτικοί δεν νοιάζονται, εσείς είστε που δεν νοιαστήκατε ποτέ για το γείτονά σας. Γραμμένο τον έχετε. Εσείς που λέτε ότι το κράτος δεν σας δίνει είστε οι πρώτοι φοροφυγάδες. Εσάς που σας φταίει το κράτος, εσείς είστε που δεν πήγατε να ψηφίσετε. Εσάς που όλοι οι άλλοι σας φταίνε, δεν σας φταιει κανείς. Ούτε οι πολιτικοί, ούτε το κράτος, ούτε οι αμερικάνοι, ούτε ο θεός. Εσείς φταίτε για όλα. Ότι δώσατε, ότι αξίζετε, θα πάρετε... Καλημέρα σας!

Πέμπτη 16 Αυγούστου 2007

Το τέλος της σιωπής...

Μεγάλη σιωπή τα blog μου τους τελευταίους 3 μήνες. Δικαιολογημένα όμως... Μετακομίσεις, παλινόστηση, πίσω στη Μεγαλόνησο. Βλέπετε τέλος οι σπουδές, back to reality! Aντε να συνδεθείς στο internet, να βρείς δουλεία, να σταθείς στα πόδια σου. Τα καταφέραμε σιγά σιγά, καιρός να δραστηριοποιηθώ πάλι. Άντε να τελειώσουν και οι διακοπές και θα πιάσω δουλειά με καλό και συνεπές blogging, ισως με λίγο διαφορετική θεματολογία, λόγω αλλαγής περιβάλλοντος, αλλά πάντοτε επίκαιρη... See you soon...

Παρασκευή 1 Ιουνίου 2007

Για την Αμαλία...

 Και γώ στον αγώνα. Γιατί αυτή είναι η δύναμη των blogs. Αυτός πρέπει να είναι ο σκοπός τους. Η απαλλαγή από την εξουσία της ενημέρωσης. Η δύναμη των αδύναμων ενάντια στους ισχυρούς... Η Αμαλία το κατάφερε... Όλοι μαζί για ακόμη περισσότερα. Μαζί για την αλήθεια, ενάντια στο ψέμα και στη μή γνώση...

Από ακόμη ένα ταπεινό blogger...

για την Αμαλία...

Τετάρτη 30 Μαΐου 2007

Πόση ελευθερία...

Τηλεοπτικός σταθμός στη Δανία θα κρίνει σε ριάλιτι τη τύχη και τη ζωή τριών ανθρώπων... Φαντάζομαί όλοι το έχετε ακούσει, δεν είναι ανάγκη να πω και άλλα για το γεγονός. Αυτό που μου τη "δίνει" είναι η ανοχή της κυβέρνησης για να μήν κατηγορηθεί για λογοκρίσια. Αυτή είναι "Χαρά" της ελευθερίας. Της υπέρμετρής ελευθερίας. Αφιερωμένο το περιστατικό σε αυτούς που θεωρούν την ελευθερία το ύψιστο ιδανικό... Εμπρός, διαλύστε τα όλα, για χάρη του ότι θέλω κάνω...

Φιλοσοφία και Επιστήμη

 

Ο ΝΔ μου έδωσε πάλι τροφή για προβληματισμό. Μου βγήκε ένα παλιό μικρό παράπονο. Το παράπονο για τη ψευτοκουλτούρα και τη ψευτοδιανόηση. Της νομενκλατούρας των σοφών που δέν κατάλαβαν ποτέ τίποτα.

 Φιλοσοφία ορίζεται ως η λογική έρευνα και αναζήτηση της φύσης των πραγμάτων, της αλήθειας των όντων και των φαινομένων. Πώς μπορείς, αλήθεια, να ερευνήσεις και να αναζητήσεις χωρίς την επιστημονική γνώση; Η φιλοσοφία ήταν ανέκαθεν συνδεδεμένη με την επιστήμη. Οι πρώτοι φιλόσοφοι. οι προσωκρατικοί, προσπάθησαν να εξηγήσουν την ύπαρξη και την φύση των πραγμάτων. Η απουσία τεχνικών μέσων και μεθόδων τους ανάγκασε σε νοητικά πειράματα και συμπεράσματα συνδέοντας τους έτσι με την έννοια της φιλοσοφίας. Η φιλοσοφία ήταν ανέκαθεν δεμένη με την επιστήμη. Ο Δημόκριτος(Φυσική), ο Πυθαγόρας(Μαθηματικά), ο Πλάτωνας(Μαθηματικά), ο Αριστοτέλης(Λογική). Η επιστήμη προχώρησε, ανακάλυψε νέα πράγματα. Μαζί της άλλαξε και η φιλοσοφία. Κλασσικά παραδείγματα επιρροής ο Μαρξισμός, ο σχετικισμός και ο θετικισμός. Ο πρώτος επηρεάστηκε βαθύτατα από τον ντετερμινισμό και την μηχανοκρατία της εποχής του. Θεώρησε τον κόσμο προβλέψιμο και υπαγόμενο σε αιώνιους αυστηρούς μηχανικούς νόμους. Οι υπόλοιποι χρησιμοποίησαν αντίστοιχα την σχετικότητα και την απροσδιοριστία ως υπόβαθρο για τους στοχασμούς τους. Κάθε σοβαρή φιλοσοφική θεώρηση είχε και έχει ένα επιστημονικό υπόβαθρο.

 Υπήρχε όμως και άλλη πλευρά. Αυτοί που δεν μπόρεσαν ποτέ να καταλάβουν από επιστήμη. Αυτοί ακολούθησαν τον εύκολο δρόμο, τον δρόμο της ποίησης. Με στιχάκια, αφορισμούς και αστοιχείωτα συμπεράσματα προσπάθησαν να φτιάξουν φιλοσοφία. Και για προσδώσουν κύρος στην πρακτική τους, χρησιμοποίησαν την πρακτική που περιγράφει ο ΝΔ. Σύνθεση κειμένων με πολύπλοκους και σύνθετους ορισμούς και εκφράσεις για την δημιουργία της αίσθησης του ακατανόητου και κατωτερότητας στον αναγνώστη. Ο αναγνώστης μή μπορώντας να κατανοήσει τον νόημα θεωρεί ότι το πρόβλημα είναι δικό του και ότι δεν είναι σε θέση να κρίνει. Ο γραφών τότε αναδεικνύεται σε φιλόσοφο και μέγα πνεύμα. Όλοι αυτοί αποτελούν την ψευτοκουλτούρα των ημερών μας. Άνθρωποι αστοιχείωτοι με μόνη ικανότητα να μπλέκουν σε κόμπους τις λέξεις.

 Πράγματι, πώς γίνεται να βγάζεις συμπεράσματα για τον κόσμο και την ύπαρξη χωρίς να ξέρεις καν πως αυτή λειτουργεί; Πώς μπορείς να δίνεις συμβουλές και προτροπές για ένα κόσμο που δεν ξέρεις καν πως είναι;

Φιλοσοφία και επιστήμη είναι έννοιες αλληλένδετες. Φιλοσοφία χωρίς επιστήμη δεν είναι φιλοσοφία, είναι ποίηση. Και η διαφορά είναι εμφανής. Μια πινελιά στον τοίχο κάνει ο οποιοσδήποτε. Έναν πολύπλοκο αλγόριθμο όμως λίγοι...

Δευτέρα 14 Μαΐου 2007

Ένας είναι ο εχθρός

 

Οι τελευταίες μέρες με βρήκαν αρκετά απασχολημένο, ως εκ τούτου και η απουσία απ το blog... Είχαμε εκλογές βλέπετε, φοιτητικές. Εδώ βέβαια είναι που ακούω τα συνήθη περί "κομμάτων, συμφερόντων, όλοι είναι το ίδιο, η πολιτική βρομάει" κτλ. Πάντα μου φαίνονταν αφελείς και ρηχές τοποθετήσεις από ανθρώπους που ποτέ δεν ασχολήθηκαν σοβαρά με το αντικείμενο, ανώριμους που βρέθηκαν στη θέση του κρίνοντα χωρίς ποτέ να κριθούν. Προχωρώντας ως εκ τούτου παραπέρα, ένιωσα ανάγκη να αποτυπώσω σκέψεις, συμπεράσματα από αυτή την πορεία σε αυτόν τον προσωπικό μου χώρο.

 Κατ αρχάς θεωρώ τον εαυτό μου προοδευτικό. Άνθρωπο της αλλαγής, του καινούργιου και της αμφισβήτησης. Γι αυτό και κατατάσσω τον εαυτό μου στην αριστερή όχθη του πολιτικού σκηνικού. Η κατά Νίκο Δήμου γνώμη ότι ο έξυπνος άνθρωπος είναι προοδευτικός με βρίσκει απόλυτα σύμφωνο. Τα τελευταία χρόνια και ιδιαίτερα τις τελευταίες μέρες διαμορφώθηκαν στο μυαλό μου κάποιες ιδέες και συγκεκριμένα η εξής άποψη. Παραφράζοντας το γνωστό σύνθημα άρχισα να σκέφτομαι ότι ο εχθρός μας δεν είναι ούτε ο ιμπεριαλισμός, ούτε ο καπιταλισμός, ούτε το κράτος. Ο μεγαλύτερος εχθρός της ανθρωπότητας είναι η ανθρώπινη ηλιθιότητα! Και ιδού και η γνωστή ρήση του Αϊνστάιν "Δύο πράγματα είναι άπειρα στον κόσμο, το σύμπαν και η ανθρώπινη ηλιθιότητα, αν και για το πρώτο έχω κάποιες αμφιβολίες". Πραγματικά, βρίσκω απέναντι μου, στην δεξιά όχθη, μια θάλασσα ηλιθιότητας. Μια παντελή έλλειψη πολιτικού λόγου, αφθονία σε βρισίδι και αρρωστημένα μυαλά γεμάτα από σάπιες, χαζές και ανυπόστατες ιδέες. Νιώθω μεγάλη χαρά όταν βρίσκω απέναντί μου άνθρωπο με τον οποίο να μπορώ να αντιπαραθέσω τις "Σοσιαλιστικές" και ανατρεπτικές μου ιδέες κόντρα στις φιλελεύθερες του αξίες. Κι όμως δυσκολεύομαι. Δυστυχώς, ηλίθιος άνθρωπος κυβερνά τον κόσμο, ηλίθιοι τον εξέλεξαν και ακόμα πιο ηλίθιοι τον ξαναψήφισαν. Ηλίθιοι παραπονιούνται όλη μέρα για όλα και όμως με την δική τους βούληση τα συντηρούν. Ηλίθιοι άνθρωποι κατέστρεψαν τις πιο όμορφες ιδέες. Αυτοί χρησιμοποίησαν το έργο έξυπνων ανθρώπων όπως του Αϊνστάιν και του Μαρξ για να φτιάξουν ατομικά όπλα και "υπαρκτούς σοσιαλισμούς". Όπως και με άλλες πολλές ιδέες τα έκαναν σκατά. Όπως αυτές του Ιησού και του Βούδα. Ώρες ώρες με πιάνει το παράπονο. Κάτι μου λέει να τους αφήσω στη μοίρα τους. Οι γνώσεις μου, οι σπουδές μου μπορούν να μου χαρίσουν μια πολύ καλή θέση στην κοινωνία. Να γίνω εκμεταλλευτής των εκμεταλλευόμενων. Και όμως αντέχω ακόμα...

Μια διαφήμιση που είδα στην τν πριν λίγο κολλάει απόλυτα στο θέμα!

"Το μυαλό σου ζυγίζει 1400 γραμμάρια. Μην το κουβαλάς άδικα. Χρησιμοποίησε το! "

Πέμπτη 26 Απριλίου 2007

Wikipedia σε CD! ...

Η πιό πρωτοποριακή εγκυκλοπαίδεια βρίσκεται μπροστά σε ένα πισωγύρισμα. Οι ιθύνοντές της θα την βγάλουν σε CD! Πάμε πίσω σπό το δυναμικό στο στατικό... Η wikipedia, που έκανε την διαφορά με την δυναμικότητα και την εθελοντική συνεισφορά, γινεται μιά απ τα ίδια, μια κλασσική εγκυκλοπαίδεια. Άντε, να την δούμε και σε χαρτί. Τώρα, τί θα γίνει με τα δικαιωματα όλων των εθελοντών που την έφτιαξαν είναι ένα ζήτημα... 

Τετάρτη 18 Απριλίου 2007

Δήμου και Doncat

Άντε είπα και γώ να γράψω κάτι... Μέσα στο σάλο που δημιουργήθηκε για την αναστολή λειτουργίας του αγαπημένου μας blog, ας γράψω δυο λογάκια. Νίκος Δήμου. Το πρώτο βιβλίο που διάβασα ήταν το "Ψηφιακή Ζωή". Από τύχη μπορώ να πώ αφού έψαχνα κυρίως βιβλία με τεχνολογικό περιεχόμενο. Διαβάζοντας το όμως, ένιωσα μια απερίγραπτη χαρά, για πρώτη φορά διαβάζοντας βιβλίο. Ρέ γαμώτο, λεω... Αυτός τα λέει όπως τα σκέφτομαι... Δεν γίνεται, μπάς και τό γραψα εγώ το βιβλίο; Κοίταζα το εξώφυλλο, αλλά έγραφε άλλο όνομα, Νίκος Δήμου έλεγε. Και εκεί άρχισε η γνωριμία. Βιβλία πολλά δεν διάβασα, περισσότερο δοκίμια έψαχνα και δημοσιεύσεις σε περιοδικά. Βλέπετε η φλυαρία δεν μ αρέσει, μου αρέσουν τα σύντομα. Σιγά σιγά άρχισαν να φαίνονται και οι διαφωνίες. Άνθρωπος της ελευθερίας ο Δήμου, σε αντίθεση με μένα, που την θεωρώ έννοια ρηχή, αφελή, σχετική. Μου θυμίζει κάτι σαν το Καλό... Αντιπαλεύει τον κάθε -ισμό, αν και προσκολλημένος στον δικό του ορθολογΙΣΜΟ, τον μη πλήρη ( Αφου , κατα Γκεντελ, στο τέλος καταλήγει και αυτός δογματικός). Απ την άλλη εγώ, που θεωρώ ότι στο τέλος ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του -ισμό και αντιλαμβάνομαι ώς όυσιαστικό ο καθένας να ανήκει στον -ισμό του δικού του εαυτού. Ο ΝΔ αρνητής των κομμάτων, εγω fan... Διαφορές αρκετές, αλλά τα κοινά περισσότερα. Και αυτό γιατί είμαστε έξυπνοι άνθρωποι, όπως λέει, άρα και προοδευτικοί. Άνθρωποι της αλλαγής, του καινούργιου και άς διαφωνούμε σε κάποια σημεία αυτού του καινούργιου. Το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθα στη ζωή μου είναι να παίρνω από τους άλλους τον τρόπο σκέψης, και όχι τις απόψεις. Μαζί με τον Μαρξ, τον Γκεντελ , τον Αϊνσταϊν και άλλους, με τους οποίους διαφωνώ σε πολλά στις απόψεις τους, ο Νίκος Δήμου έπεξε σημαντικό ρολο στη διαμόρφωση της σκέψης μου. Δυστυχώς πρόλαβα το blog ως blogger κοντά στο προσωρινό τέλος... Ελπίζω πως δεν θα μείνω με τον καημό! Στο επανειδείν έξυπνε άνθρωπε...

Τρίτη 17 Απριλίου 2007

Η Αυτοκρατορία των Ηλιθίων! Vol. 2

 Γιάννης Πρετεντέρης. Ο σημερινός μας τιμώμενος! Τον θυμήθηκα ψες... Είχε εκπομπούλα βλέπετε... Διακύρηξε ψες την αδιάφθορη φύση των δημοσιογράφων. Δεν επιτρέπει λέει την αμφισβήτηση των κινήτρων τους. Λές και αυτοί είναι οι αδιάφθοροι της κοινωνίας μας! Οι προστάτες του απλόυ πολίτη! Όποιος αμφισβητεί την αλήθεια τους κόβεται... Δεν έχει λόγο στην εκπομπή και στα μέσα τους. Όμως φίλτατοι χάσατε... Το απόλυτο δικαίωμα της λογοκρισιας... Δεν το έχετε εδώ! Τα blog δεν σας ανηκουν. Και θα τα ακούτε καλά! Ναι, είναι αλήθεια , τα παίρνετε! Είστε πειθήνια παπαγαλάκια των αφεντικών σας και υπηρέτες της τσεπης σας! Χαζοί υπήκοοι της AGB που σας κοροϊδεύει. Και πανώ από όλα εγκλωβισμένοι στα κάγκελα του μικρού μικρού μυαλού σας. Η τρομοκρατία σας δεν θα περάσει...

"Η ανατροπή δεν είναι εκπομπη..."

Παρασκευή 13 Απριλίου 2007

H αυτοκρατορία των ηλιθίων!

 Παρακολουθώντας τις τελευταίες μέρες τα δημοσιογραφικά όργια γύρω από την βύθιση του Sea Diamond, μου ερέθισαν ξανά τα αντι-αισθήματα μου γύρω από το εξουσιαστικό κατεστημένο του σήμερα. Και διευκρυνίζοντας, δεν εννοώ το πολιτικό, το οποίο κατα την ταπεινή μου άποψη δεν είναι τόσο σάπιο όσο φαίνεται (υπάρχουν σωρό άνθρωποι σε αυτό το χώρο, που άφησαν πολύ ευνοϊκότερες συνθήκες, για να προσφέρουν με αγνή αυταπάρνηση), όσο για το δημοσιογραφικό. Η ασχετοσύνη, το πάθος για μείωση και η υπεροψία αυτών των ανθρώπων δεν έχει όρια. Η δικαστική τους διάθεση, η κατάχρηση της εξουσίας της έκφρασης και προφανής τάση για παντογνωσία με κάνει να ανατριχιάζω από δυσαρέσκεια και απαξίωση! Μια προφανής λύση θα ήταν να κλείσω το κουτί και να μήν ασχολούμαι κάν. Η έγνοια μου όμως είναι ο καημένος ο λαός, ο οποίος δεν έχει την ικανότητα κρίσης και αφήνεται έρμαιο στην βούληση αδαών, των οποίων η έγνοια είναι η τηλεθέαση και το πολύ νταραβούρι... Σε κάθε δημοκρατικό πολίτευμα υπάρχει ο αντίλογος. Αυτή είναι η ομορφιά της δημοκρατίας. Κόντρα λοιπόν στην δικτατορία των ΜΜΕ και των χειριστών τους, υψώνω το δικό μου μπαϊράκι και αφιερώνω μια σειρά posts με τον ανωθεν τίτλο στους ηλίθιους που κυβερνούν τα μυαλά μας σήμερα. Προσπάθεια μου θα είναι να καταδεικνυω πόσο αφελείς και ψεύτικοι δικτάτορες είναι...

 

Υ.Γ: Έλεος, δεν γίνεται να κατηγορούν την πιό επιτυχημένη διάσωση των τελευταίων ετών ώς αποτυχία γιατί σκοτώθηκαν δύο άτομα, όχι από αμέλεια κανενός αλλά από ατυχείς συγκυρίες.... Έλεος...

Τρίτη 3 Απριλίου 2007

H Kότα και το Αυγό...

Το αιώνιο ερώτημα... Τι ήταν πρώτο; Το αυγό ή η κότα; Ο αιώνιος φιλοσοφικός προβληματισμός! Η ιδέα ή η ύλη; Το πράγμα ή η ιδέα του πράγματος; Αιώνες καβγάδων μεταξύ φιλοσόφων, ιδεαλιστών και υλιστών ανέδειξαν το θέμα ώς το μείζον φιλοσοφικό ζήτημα. Πάνω του βασίστηκαν θρησκείες , ιδεολογίες , κινήματα, πολέμοι, επιστήμη, τέχνες, όλα...Αν όχι όλα τα πλείστα! Εγώ δήλωνω υλιστής. Με κάποιες υποσημειώσεις, όμως.Με βάση αυτές τις υποσημειώσεις, θεωρώ ότι το πρόβλημα πρέπει να επανακαθοριστεί, σε άλλες βάσεις, διατυπώνοντας την δική μου εκδοχή του υλισμού παραπέρα. Και θα εξηγήσω πώς...

Η βασική διαμάχη για το όλο θέμα ήταν το τί προηγήθηκε. Η ιδέα ή η ύλη. Τι ήταν η αρχή του Παντός; Μια ιδέα που ο αντικατοπτρισμός της έχει φτιάξει τον υλικό κόσμο ή μια υλική πραγματικότητα που απεικονιζεται σε ιδεατα σύνολα; Αυτό δίλημμα οδήγησε στην έκφραση ακραίων εκτιμήσεων όπως μή υπαρξη υλικής πραγματικότητας ή αντίθετα απουσία ιδεών από τον κόσμο. Το πρώτο βήμα που θα κάνω για τον επανακαθορισμό είναι το εξής. Θα θέσω, a priori, το πιο πάνω ερώτημα άτοπο και μή απαντήσιμο. Δεν μας απασχολεί και δεν θα έπρεπε! Θα αποδεχτούμε εδώ το αξίωμα της επ απειρο εναλλαγής. Δηλαδή η εναλλαγή ιδέας και ύλης τείνει στο άπειρο! Αποδεχόμενοι το πιο πάνω αξίωμα , μόνο ώς ανόητη θα μπορούσαμε να θεωρήσουμε μια αναζήτηση του πρωτεύοντος. Άρα, σε αυτό το σημείο πρέπει να επανακαθορίσουμε την διαμάχη. Τη διαμάχη από την αναζήτηση του πρωτεύοντος στην αναζήτηση του κυριότερου. Αφού έχουμε επανακαθορίσει το ζήτημα, τώρα ώς υλιστής άς στηρίξω την άποψη μου γιατί η υλική πραγματικότητα είναι πιό σημαντική από τις ιδέες.

Ο κόσμος που ζούμε αποτελείται από ύλη! Θεωρώ ότι αυτή είναι η κύρια και πρωταρχική παραδοχή ενός υλιστή. Απ εκεί και πέρα πρέπει να παραδεκτώ την ύπαρξη ιδεών. Οι ιδέες υπαρχουν μέσα στην υλική μας πραγματικότητα και εκτός(Να σημειώσω ότι δεν εννοώ την ύπαρξη θεού). Οι ιδέες αντιπροσωπεύουν τον τρόπο με τον οποίο οργανώνεται η ύλη, επίσης και τρόπους που δέν μπορει να οργανωθεί η ύλη. Πχ, Μαθηματικά χ(ακόμη δέν γνωρίζουμε πόσες) διαστάσεων εκπροσωπούν την υλική πραγματικότητα. Μαθηματικά χ+1 διαστάσεων δεν εκπροσωπούν υλική πραγματικότητα. Εξακολουθούν όμως να υπάρχουν. Η ουσία είναι οι ιδέες να μήν υπερβαίνουν σε σημασία την υλική πραγματικότητα. Οι ιδέες εξηπηρετούν την ύλη (θά πρεπε) και όχι να την υποτάσσουν. Οι ιδέες δεν μπορούν να μένουν σταθερές και αναλλοίωτες. Οι ιδέες πρέπει να αλλάζουν και να προσαρμόζονται στις υλικές ανάγκες. Ο υπηρέτης ιδεών, αρχών , νόμων είναι ο αυθεντικός ιδεαλιστής. Η πίστη σε μια ιδέα, ότι και να ναι αυτή , δεν μπορεί να χαρακτηριζει ένα υλιστή. Ο υλιστής χρησιμοποιεί τις ιδέες για να διαμορφώσει την υλική πραγματικότητα, και ομοίως δεν την ταλαιπωρεί για χάρη μιας άχρηστης ιδέας! Αυτά προς το παρόν! Θα επανέλθω...

Σάββατο 31 Μαρτίου 2007

Είμαι εδώ!!

Λόγω ... τεχνικού προβλήματος, το ξεκίνημα του blog δέν ήταν το αναμενόμενο. Προσπαθώ να το επιλύσω... Εφόσον τα καταφέρω, θα επιστρέψω δριμύτερος, πιστός στη μάχη της λογικής ενάντια στη παράνοια... Είμαι εδώ, μήν ανησηχείτε, αμετανόητος λογικόφρων!

Ελευθερία;:S

Εβλεπα προχθές, για το θάνατο του νεαρού στα επεισόδια. Άκουσα και τα πέριξ σχόλια, και μου μπήκαν ιδέες για διάφορα(Ακραία πράγματα, ώς συνήθως)... Άκουσα για ευθύνες των μεν και δεν, αλλά πέστε μου πραγματικά, υπάρχουν ευθύνες; Συναντήθηκαν δυό ομάδες νεαρών, με πλήρη συνείδηση του τί κάνουν, χτηπήθηκαν, σκοτώθηκαν, έφυγαν... Και θα το ξανακάνουν...Πάλι γνωρίζοντας ότι μπορεί να υπάρξουν νεκροί αναμεσά τους. Αυτό είναι μια ακραία μορφή ελευθερίας...

Σάββατο 27 Ιανουαρίου 2007

Εγένετο blog...

'Εφτιαξα και γώ επιτέλους το δικό μου.... Να βρήκα χρόνο... Για να κάνω τι; Να λέω την δική μου πραγματική αλήθεια; Ά μπα...
Δεν θα τη βρώ ποτέ..

Η "αλήθεια" είναι μια μετριότητα, ένας συμβιβασμός...

Γιατί απλά δεν υπάρχει...

Τουλάχιστον για μάς...

Γιατι για νά ναι πρέπει να την αποδεκτούμε... Χωρίς εξηγήσεις...

Μεγάλε Γκεντελ...

Και ο καθένας την βλέπει αλλιώς....

Μεγάλε Αινστάιν...

Τότε γιατί;

Γιατί έτσι...

Για να φωνάζω, γιατί βαρέθηκα να ακούω, γιατί ξεσπάω ...

Καλή ακρόαση... και μήν κουφαθείτε...