Τετάρτη 18 Απριλίου 2007

Δήμου και Doncat

Άντε είπα και γώ να γράψω κάτι... Μέσα στο σάλο που δημιουργήθηκε για την αναστολή λειτουργίας του αγαπημένου μας blog, ας γράψω δυο λογάκια. Νίκος Δήμου. Το πρώτο βιβλίο που διάβασα ήταν το "Ψηφιακή Ζωή". Από τύχη μπορώ να πώ αφού έψαχνα κυρίως βιβλία με τεχνολογικό περιεχόμενο. Διαβάζοντας το όμως, ένιωσα μια απερίγραπτη χαρά, για πρώτη φορά διαβάζοντας βιβλίο. Ρέ γαμώτο, λεω... Αυτός τα λέει όπως τα σκέφτομαι... Δεν γίνεται, μπάς και τό γραψα εγώ το βιβλίο; Κοίταζα το εξώφυλλο, αλλά έγραφε άλλο όνομα, Νίκος Δήμου έλεγε. Και εκεί άρχισε η γνωριμία. Βιβλία πολλά δεν διάβασα, περισσότερο δοκίμια έψαχνα και δημοσιεύσεις σε περιοδικά. Βλέπετε η φλυαρία δεν μ αρέσει, μου αρέσουν τα σύντομα. Σιγά σιγά άρχισαν να φαίνονται και οι διαφωνίες. Άνθρωπος της ελευθερίας ο Δήμου, σε αντίθεση με μένα, που την θεωρώ έννοια ρηχή, αφελή, σχετική. Μου θυμίζει κάτι σαν το Καλό... Αντιπαλεύει τον κάθε -ισμό, αν και προσκολλημένος στον δικό του ορθολογΙΣΜΟ, τον μη πλήρη ( Αφου , κατα Γκεντελ, στο τέλος καταλήγει και αυτός δογματικός). Απ την άλλη εγώ, που θεωρώ ότι στο τέλος ο κάθε άνθρωπος έχει τον δικό του -ισμό και αντιλαμβάνομαι ώς όυσιαστικό ο καθένας να ανήκει στον -ισμό του δικού του εαυτού. Ο ΝΔ αρνητής των κομμάτων, εγω fan... Διαφορές αρκετές, αλλά τα κοινά περισσότερα. Και αυτό γιατί είμαστε έξυπνοι άνθρωποι, όπως λέει, άρα και προοδευτικοί. Άνθρωποι της αλλαγής, του καινούργιου και άς διαφωνούμε σε κάποια σημεία αυτού του καινούργιου. Το πιο σημαντικό πράγμα που έμαθα στη ζωή μου είναι να παίρνω από τους άλλους τον τρόπο σκέψης, και όχι τις απόψεις. Μαζί με τον Μαρξ, τον Γκεντελ , τον Αϊνσταϊν και άλλους, με τους οποίους διαφωνώ σε πολλά στις απόψεις τους, ο Νίκος Δήμου έπεξε σημαντικό ρολο στη διαμόρφωση της σκέψης μου. Δυστυχώς πρόλαβα το blog ως blogger κοντά στο προσωρινό τέλος... Ελπίζω πως δεν θα μείνω με τον καημό! Στο επανειδείν έξυπνε άνθρωπε...